ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​កាល​ខ្ញុំ​នៅជា​សេក្ខបុគ្គល​ ​អស់​ ​២៥​ ​ឆ្នាំ​ ​ទោស​សញ្ញា​មិនកើត​ឡើង​ទេ​ ​អ្នក​ចូរ​មើល​នូវ​ភាពល្អ​របស់​ធម៌​ចុះ​។​ ​ខ្ញុំ​បាន​បំរើ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោយ​កាយ​កម្ម​ ​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ ​អស់​ ​២៥​ ​ឆ្នាំ​ ​ដូចជា​ស្រមោល​ជាប់​តាម​រូប​។​ ​ខ្ញុំ​បាន​បំរើ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោយ​វចីកម្ម​ ​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ ​អស់​ ​២៥​ ​ឆ្នាំ​ ​ដូចជា​ស្រមោល​ជាប់​តាម​រូប​។​ ​ខ្ញុំ​បាន​បំរើ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោយ​មនោ​កម្ម​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ ​អស់​ ​២៥​ ​ឆ្នាំ​ ​ដូចជា​ស្រមោល​ជាប់​តាម​រូប​។​ ​កាល​ព្រះពុទ្ធ​ម្ចាស់​ ​ទ្រង់​ចង្ក្រម​ ​ខ្ញុំ​បាន​ចង្ក្រម​តាម​ក្រោយ​ព្រះអង្គ​ ​នាកាល​ធម៌​ដែល​ព្រះអង្គ​សំដែង​ ​ញាណ​របស់ខ្ញុំ​ក៏​កើតឡើង​។​ ​ខ្ញុំ​ជា​សេក្ខបុគ្គល​ ​ប្រកបដោយ​កិច្ច​ ​មាន​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ក្នុងចិត្ត​មិនទាន់​សម្រេច​ ​(​អរហត្តផល​)​ ​ព្រះ​សាស្ដា​ ​ព្រះអង្គ​អនុគ្រោះ​ខ្ញុំ​ ​ទ្រង់​បរិនិព្វាន​។​ ​កាល​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ប្រកបដោយ​អាការ​ដ៏​ប្រសើរ​គ្រប់យ៉ាង​ ​ទ្រង់​បរិនិព្វាន​ហើយ​ ​សេចក្ដី​ស្ញប់ស្ញែង​នៃ​ខ្ញុំ​ក៏​កើតមាន​ ​សេចក្ដី​ព្រឺរោម​នៃ​ខ្ញុំ​ក៏​កើតមាន​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ ​ជា​ពហុស្សូត​ ​អ្នក​ចងចាំ​នូវ​ធម៌​ ​រក្សាទុក​នូវ​ឃ្លាំង​ធម៌​នៃ​ព្រះពុទ្ធ​ ​ទ្រង់​ស្វែងរក​នូវ​គុណ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​លោក​ជា​ចក្ខុ​នៃ​សត្វលោក​ទាំងអស់​ ​បរិនិព្វាន​ហើយ​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ ​ជា​ពហុស្សូត​ ​អ្នក​ចងចាំ​នូវ​ធម៌​ ​ជា​ឃ្លាំង​រក្សាទុក​នូវ​ធម៌​នៃ​ព្រះពុទ្ធ​ ​ទ្រង់​ស្វែងរក​នូវ​គុណ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​លោក​ជា​ចក្ខុ​នៃ​សត្វលោក​ទាំងអស់​ ​ជា​អ្នក​បន្ទោបង់​នូវ​ងងឹត​ ​ក្នុង​ទី​ដ៏​ងងឹត​។​
ថយ | ទំព័រទី ៩៧ | បន្ទាប់
ID: 636866965453504449
ទៅកាន់ទំព័រ៖