ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៧

​ថេរគាថា​ ​ចត្តាឡីស​និបាត​

​ [​២៦២​]​ ​ភិក្ខុ​មិន​គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ ​មាន​គណៈ​ចោមរោម​ ​(​ព្រោះ​)​ ​រមែង​មានចិត្ត​ក្ដៅ​ ​ក្រហាយ​ ​បាន​សមាធិ​ ​ដោយ​លំបាក​ ​ការសង្គ្រោះ​ជន​នានា​ ​នាំមក​នូវ​សេចក្ដីទុក្ខ​ ​ភិក្ខុ​ ​ឃើញ​ដូច្នេះហើយ​ ​មិន​គប្បី​ត្រេកអរ​នឹង​គណៈ​ឡើយ​។​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​មិន​គប្បី​ចូល​ទៅ​ ​អែបអប​នឹង​ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ទេ​ ​(​ព្រោះ​)​ ​រមែង​មានចិត្ត​ក្ដៅក្រហាយ​ ​បាន​សមាធិ​ដោយ​លំបាក​ ​ភិក្ខុ​ណា​ជា​អ្នក​ល្មោភ​ក្នុង​រស​មាន​ចម្ងាញ់​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ជា​អ្នក​រនះរនាត​ ​ជាប់ចិត្ត​ក្នុង​រស​ ​រមែង​ខូចបង់​ប្រយោជន៍​។​ ​មែនពិត​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​ ​បានដឹង​នូវ​ការថ្វាយបង្គំ​ ​និង​ការ​បូជា​ ​ក្នុង​ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ថា​ ​ដូចជា​ភក់​ ​(​ព្រោះថា​)​ ​សរ​ ​គឺ​កិលេស​ល្អិត​ ​ៗ​ ​ភិក្ខុ​កន្លង​បង់​បាន​ដោយ​លំបាក​ ​គ្រឿង​សក្ការៈ​ ​បុរស​លាមក​ ​លះបង់​បាន​ដោយ​ក្រ​។​ ​ខ្ញុំ​ចុះ​ចាក​សេនាសនៈ​ ​(​លើ​ភ្នំ​)​ ​ចូល​ទៅកាន់​នគរ​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​។​ ​ខ្ញុំ​បាន​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ ​ចូល​ទៅ​ឈរ​ជិត​ ​បុរស​ឃ្លង់​ ​ដែល​កំពុងតែ​បរិភោគ​។​ ​បុរស​នោះ​ ​បាន​បង្អោន​ពំនូត​បាយ​ ​ដល់​ខ្ញុំ​ដោយដៃ​ ​ដែល​មាន​រោគ​ឃ្លង់​ទុំ​ផេរ​ ​ៗ​ ​ហើយ​ ​កាល​បុរស​នោះ​ ​កំពុង​ដាក់​ពំនូត​បាយ​ ​ម្រាមដៃ​ក៏​ដាច់​ធ្លាក់ទៅក្នុង​បាត​នុ៎ះ​។​ ​

ID: 636866965989655115

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨