ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

​កោសិយ​ជាតក​ ​ទី៦​

​ [​៣០១​]​ ​(​អាមាត្យ​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​ការ​ចេញទៅ​ក្នុង​កាលគួរ​ ​ជា​ការ​ប្រពៃ​ ​ការ​ចេញទៅ​ក្នុង​កាលមិនគួរ​ ​មិនជា​ការ​ប្រពៃ​ទេ​ ​ព្រោះថា​ ​(​ជន​ណាមួយ​)​ ​ចេញទៅ​ក្នុង​កាលមិនគួរ​ ​រមែង​មិន​ញ៉ាំង​ប្រ​យោ​ជ៍​តិចតួច​ឲ្យ​កើត​បាន​ ​ជន​ជាស​ត្រូវ​ដ៏​ច្រើន​ ​នឹង​ចោមចាប់​នូវ​បុរស​តែម្នាក់ឯង​ ​(​ដែល​ចេញទៅ​ក្នុង​កាលមិនគួរ​ ​ហើយ​ឲ្យ​ដល់​នូវ​សេចក្ដីវិនាស​ដ៏​ធំ​)​ ​ដូច​សេនា​ក្អែក​ ​(​ចោម​ចឹក​)​ ​នូវ​សត្វ​មៀម​ ​(​ដែល​ចេញទៅ​ក្នុង​កាលមិនគួរ​)​។​
​ [​៣០២​]​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ដឹង​នូវ​របៀប​ ​និង​ការចាត់ចែង​ ​ដឹង​នូវ​ទោស​របស់​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ ​បាន​ធ្វើ​នូវ​មិត្រ​ទាំងអស់​ឲ្យ​លុះ​ក្នុង​អំណាច​របស់​ខ្លួន​ ​គប្បី​បាន​នូវ​សេចក្ដីសុខ​ដូច​សត្វ​មៀម​ ​(​មាន​ប្រាជ្ញា​ចឹក​ក្បាល​ក្អែក​ឲ្យ​ដាច់​ស្លាប់​)​ ​បាន​សេចក្ដីសុខ​ដូច្នោះ​។​

​ចប់​ ​កោសិយ​ជាតក​ ​ទី៦​។​

ID: 636867279740700648

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១