ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

 ​[​៣៥៩​]​ ​លោក​កាល​សូម​កែវមណី​ដែល​កើតអំពី​ថ្ម​ ​នាំឲ្យ​ខ្ញុំ​តក់ស្លុត​ ​ដូច​មនុស្ស​កំឡោះ​ ​មានដៃ​កាន់​ដាវ​សំលៀង​ហើយដោយ​ថ្ម​ ​មក​ញ៉ាំង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​តក់ស្លុត​ដូច្នោះ​ ​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​កែវមណី​នោះ​ដល់​លោក​ទេ​ ​(​ព្រោះ​)​ ​លោក​ជា​អ្នក​សូម​ហួសហេតុ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​លែង​មកកាន់​អាស្រម​របស់​លោក​ហើយ​។​
​ [​៣៦០​]​ ​(​តាបស​ពោធិសត្វ​ជា​បង​ ​ពោល​ថា​)​ ​បុគ្គល​ដឹង​នូវ​វត្ថុ​ណា​ថា​ ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​គេ​ ​មិន​ត្រូវ​សូម​វត្ថុ​នោះ​ទេ​ ​សេចក្ដី​ស្អប់​ ​រមែង​មាន​ ​ព្រោះ​ការ​សូម​ជ្រុល​ពេក​ ​ដូច​ស្ដេច​នាគ​ដែល​ត្រូវ​ព្រាហ្មណ៍​សូម​កែវមណី​ ​ទៅកាន់​ទី​លែង​មើលឃើញ​តាំង​អំពី​កាលនោះ​។​

​ចប់​ ​មណិ​កណ្ឋ​ជាតក​ ​ទី៣​។​

​កុណ្ឌ​ក​កុ​ច្ឆិ​សិន្ធវ​ជាតក​ ​ទី៤​

​ [​៣៦១​]​ ​(​ឈ្មួញ​សេះ​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​អ្នក​ធ្លាប់​បរិភោគ​ស្មៅ​ដ៏​សល់​ដែល​ ​ធ្លាប់​បរិភោគ​បាយក្ដាំង​ ​និង​កុណ្ឌក​មក​ហើយ​ ​នេះ​ជា​ភោជន​របស់​អ្នក​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ហេតុអ្វី​ក៏​អ្នក​មិន​បរិភោគ​។

ID: 636867295902745065

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១