ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

 ​[​៥០៨​]​ ​ការសំដែង​នូវ​សេចក្ដី​ស្និទ្ធស្នាល​ ​និង​ការ​បរិភោគ​រួម​ ​ឲ្យ​វិសេស​ក្នុង​ពួក​ជន​អ្នកមាន​ធម៌​មិន​ប្រសើរ​ ​ជា​អ្នក​អួតអាង​ ​ក៏​រមែង​វិនាស​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​សូម្បី​ទាន​បន្តិចបន្តួច​ ​ដែល​បុគ្គល​ធ្វើ​ហើយ​ ​ចំពោះ​ពួក​ព្រះ​អរិយៈ​ផង​ ​ចំពោះ​ពួក​បុគ្គល​អ្នកមាន​ចិត្តស្លូតត្រង់​ផង​ ​ជា​ទាន​មានផល​ច្រើន​។​
​ [​៥០៩​]​ ​បុគ្គល​ណា​ ​បាន​ធ្វើ​ឧបការៈ​ដ៏​ល្អ​ទុក​ហើយ​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​បុគ្គល​នេះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​បាន​ធ្វើអំពើ​ដែលគេ​ធ្វើ​បាន​ដោយ​ក្រ​ក្រៃពេក​ក្នុង​លោក​ ​លុះដល់​កាល​ជា​ខាងក្រោយ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ធ្វើ​ ​(​គុណ​នីមួយ​ដទៃទៀត​ក្ដី​)​ ​មិន​ធ្វើ​ក្ដី​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ជា​បុគ្គល​គួរ​ដល់​កិរិយា​បូជា​ដោយពិត​។​

​ចប់​ ​មហា​អស្សា​រោហ​ជាតក​ ​ទី២​។​

​ឯករាជ​ជាតក​ ​ទី៣​

​ [​៥១០​]​ ​(​ព្រះបាទ​ទុ​ព្ភិ​សេន​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​)​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ ​ជាឯក​រាជ​ ​កាលពីដើម​ ​ព្រះអង្គ​នៅ​សោយ​កាមគុណ​ទាំងឡាយ​ ​ជា​របស់​ស្ដុកស្ដម្ភ​ ​រក​អ្វី​ប្រសើរ​ជាង​គ្មាន​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ព្រះអង្គ​នោះ​ ​គេ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ​ក្រហេងក្រហូង​ហើយ​ ​នៅតែ​មិន​លះបង់​នូវ​ពណ៌​សម្បុរ​ ​និង​កម្លាំង​ពីដើម​។​

ID: 636867312452311646

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១