ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

​មត​រោទន​ជាតក​ ​ទី៧​

​ [​៥៦៦​]​ ​(​សេដ្ឋី​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​យំ​រក​បុគ្គល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​ ​ៗ​ ​តែ​ម្យ៉ាង​ ​បុគ្គល​ណា​ ​បម្រុង​ស្លាប់​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​មិន​យំ​រក​បុគ្គល​នោះ​សោះ​ ​ពួក​សត្វ​ទាំងអស់​ ​ជា​អ្នក​ទ្រទ្រង់នូវ​សរីរៈ​ ​តែង​លះបង់​នូវ​ជីវិត​តាមលំដាប់​។​
​ [​៥៦៧​]​ ​ពួក​ទេវតា​ ​មនុស្ស​ ​សត្វ​ជើង​ ​៤​ ​ពួក​សត្វស្លាប​ ​និង​ពួក​ពស់​ ​ប្រកបដោយ​ភ្នេន​ ​មិនជា​ធំ​ក្នុង​សរីរៈ​ឡើយ​ ​តែង​លះបង់​ជីវិត​ ​ទាំង​កំពុង​ត្រេកអរ​ ​(​ក្នុង​ឋានៈ​ដែល​ខ្លួន​កើត​ហើយ​)​។​
​ [​៥៦៨​]​ ​សុខ​ ​និង​ទុក្ខ​ជា​ធម្មជាត​កម្រើក​ ​មិន​តំា​ងនៅ​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​គួរ​រមិលមើល​ក្នុង​ពួក​មនុស្ស​ ​ការ​កន្ទក់កន្ទេញ​ ​ការ​យំសោក​ ​ជា​របស់​មិន​មានប្រយោជន៍​ទេ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ក៏​គំនរ​នៃ​សេចក្ដីសោក​ ​គ្រប​សង្កត់​អ្នក​ទាំងឡាយ​។​
​ [​៥៦៩​]​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​ជា​អ្នកលេង​ ​ជា​អ្នក​ស្រវឹង​ ​មិន​ធ្វើ​ ​(​សេចក្ដី​ចំរើន​)​ ​ជា​មនុស្ស​ពាល​ ​ក្លៀវក្លា​ ​មិន​មាន​សេចក្ដីព្យាយាម​ ​មិន​ឈ្លាស​ក្នុង​ធម៌​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​តែង​សំគាល់​នូវ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​(​ដែល​មិន​យំសោក​ជាដើម​)​ ​ថា​ជា​មនុស្ស​ពាល​ទៅវិញ​។​

​ចប់​ ​មត​រោទន​ជាតក​ ​ទី៧​។​

ID: 636867326112142943

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១