ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

​កោ​កិល​វគ្គ​ ​ទី៤​
​កោ​កាលិក​ជាតក​ ​ទី១

​
​ [​៦២២​]​ ​(​អាមាត្យ​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​បុគ្គល​ណា​និយាយ​ហួសប្រមាណ​ ​ក្នុង​កាលដែល​មិន​សម្រេច​ ​(​លទ្ធផល​)​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ត្រូវ​គេ​កំចាត់​ចេញ​ ​ដេក​នៅតែ​ម្នាក់ឯង​ ​ដូច​កូន​តា​វ៉ៅ​ ​(​ដែល​មេ​ក្អែក​ចឹក​កំចាត់​ចេញ​)​។​
​ [​៦២៣​]​ ​កាំបិត​ទុកជា​គេ​សំលៀង​មុត​ហើយ​ ​ឬ​ថ្នាំពិស​ដ៏​ក្លាខ្លាំង​ ​ក៏​មិន​ទាញ​បុគ្គល​ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​ ​ដូច​វាចា​ជា​ទុព្ភាសិត​ទេ​។​
 ​[​៦២៤​]​ ​ហេតុ​នោះ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​គួរ​រក្សា​វាចា​ទុក​ ​ក្នុង​កាលដែល​គួរ​ ​និង​កាលមិនគួរ​ ​មិន​គួរ​និយាយ​ហួសប្រមាណ​ ​សូម្បី​ចំពោះ​បុគ្គល​ដែល​ស្មើនឹង​ខ្លួន​។​
​ [​៦២៥​]​ ​ចំណែក​បុគ្គល​ណា​មានគំនិត​គិតទុក​មុន​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​ពិចារណា​ ​និយាយ​ល្មម​ប្រមាណ​ ​ក្នុង​កាលគួរ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​អាច​ចាប់​សត្រូវ​ទាំងពួង​បាន​ ​ដូច​គ្រុឌ​ចាប់​នាគ​ដូច្នោះ​។​

​ចប់​ ​កោ​កាលិក​ជាតក​ ​ទី១​។​ ​

ID: 636867331726614073

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១