ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៨

 ​[​២០២​]​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​យើងខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ក្ដី​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ដែល​ល្មោភ​ក្រៃលែង​ក្ដី​ ​គប្បី​លះបង់​របស់​ច្រើន​ព្រោះ​របស់​តិច​ ​ដូចជា​ស្វា​កាល​លះបង់​សណ្ដែក​ច្រើន​ ​ព្រោះ​សណ្ដែក​តិច​ដូច្នោះឯង​។​

​ចប់​ ​ក​ឡាយ​មុ​ដ្ឋិ​ជាតក​ ​ទី៦​។​


​តិ​ន្ទុ​កជា​ត​ក​ ​ទី៧​


 [​២០៣​]​ ​(​ពួក​ស្វា​ ​ពោល​ថា​)​ ​យើង​ត្រូវ​ពួក​មនុស្ស​មាន​ធ្នូ​ ​និង​បំពង់ព្រួញ​ក្នុង​ដៃ​ ​កាន់​ដាវ​ដ៏​មុត​ ​ព័ទ្ធជុំវិញ​ហើយ​ ​ធ្វើ​ម្ដេច​នឹង​រួចខ្លួន​បាន​។​
 [​២០៤​]​ ​(​ស្វា​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​សេចក្ដី​ត្រូវការ​នីមួយ​ ​គប្បី​កើតឡើង​ដល់​ពួក​មនុស្ស​ដែល​មាន​កិច្ច​ច្រើន​ដោយពិត​ ​ផ្លែឈើ​ច្រើន​ ​យើង​រើស​ប្រមូល​មក​ហើយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​នាំគ្នា​ស៊ី​នូវ​ផ្លែ​ទន្លាប់​នោះ​ចុះ​។​

​ចប់​ ​តិ​ន្ទុ​កជា​ត​ក​ ​ទី៧​។​


​ក​ច្ឆ​ប​ជាតក​ ​ទី៨​


 [​២០៥​]​ ​(​អណ្ដើក​ ​និយាយ​ថា​)​ ​ខ្ញុំ​នៅក្នុង​ភក់​ដោយ​គិតថា​ ​ខ្ញុំ​កើត​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​ចំរើន​ហើយ​ ​(​ក្នុង​ទីនេះ​)​ ​ភក់​បាន​កប់​សង្កត់​ខ្ញុំ​នោះ​ ​ធ្វើឲ្យ​ទុព្វលភាព​ ​បពិត្រ​ភត្ត​វៈ​ ​ខ្ញុំ​សូម​ពោល​នូវ​ហេតុ​នោះ​នឹង​អ្នក​ ​អ្នក​ចូរ​ស្ដាប់​នូវ​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ចុះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៨៥ | បន្ទាប់
ID: 636867253466497850
ទៅកាន់ទំព័រ៖