ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​១១៦៦​]​ ​(​ព្រះរាជា​.​.​.​)​ ​យើង​ផង​ ​ពួក​អ្នកជនបទ​ទាំងអស់​ផង​ ​បុត្រាបុត្រី​ផង​ ​អគ្គមហេសី​ផង​ ​ពួក​សំឡាញ់​ផង​ ​ចូរ​ធ្លាក់ទៅក្នុង​វេ​តរ​ណី​នរក​នៃ​ព្រះ​យមរាជ​ ​ដោយពិត​ចុះ​ ​យើង​មិន​ត្រូវ​សម្លាប់សត្វ​ដែល​ឲ្យ​ជីវិត​យើង​ឡើយ​។​
 [​១១៦៧​]​ ​សរ​ភ​ម្រឹគ​នេះ​ ​ជា​អ្នកឲ្យ​ជីវិត​ដល់​យើង​ ​ដែល​ដល់​នូវ​សេចក្តី​លំបាក​ម្នាក់ឯង​ ​ក្នុង​ព្រៃ​ដ៏​ពន្លឹក​ ​បពិត្រ​មហាព្រហ្ម​ ​យើង​រលឹក​ដឹង​នូវ​កិច្ចការខាង​ដើម​ ​បែប​នោះ​ហើយ​ ​គប្បី​សម្លាប់​ដូចម្តេច​បាន​។​
 [​១១៦៨​]​ ​(​សក្កៈ​.​.​.​)​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ ​ជា​អ្ន​កញុំាង​មិត្រ​ឲ្យ​ត្រេកអរ​ ​គង់​ព្រះជន្ម​អស់​កាលយូរ​អង្វែង​ ​សូម​ព្រះអង្គ​សោយរាជ​សម្បត្តិ​នេះ​ក្នុង​ធម្មគុណ​ ​សូមឲ្យ​មាន​ពួក​នាង​នារី​ចោមរោម​ ​ហើយ​ត្រេកអរ​ក្នុង​ដែន​របស់​ព្រះអង្គ​ចុះ​ ​ដូចជា​វាសវៈ​ ​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​ឋាន​ត្រៃត្រិង្ស​។​
 [​១១៦៩​]​ ​ព្រះអង្គ​ជា​បុគ្គល​មិន​ក្រោធ​ ​មាន​ព្រះទ័យ​ជ្រះថ្លា​ជានិច្ច​ ​យក​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទាំងអស់​ ​ជា​ភ្ញៀវ​ ​ព្រះអង្គ​គួរ​គេ​សូម​បាន​ ​ឲ្យ​ទាន​ ​និង​ប្រើប្រាស់​ខ្លួនឯង​ ​តាម​សមគួរ​ ​សត្វលោក​មិន​តិះដៀល​បាន​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ទៅ​កើត​ក្នុង​ឋានសួគ៌​ចុះ​។​

​ចប់​ ​សរភ​ជាតក​ ​ទី១០​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣០១ | បន្ទាប់
ID: 636868161411379327
ទៅកាន់ទំព័រ៖