ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​៣២៣​]​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​រស់​ដោយ​ការ​សូម​ ​ហើយ​សូម​នូវ​វត្ថុ​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវការ​សូម​ ​ក្នុង​កាលគួរ​ ​(​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​)​ ​ឈ្មោះថា​ ​ញុំាង​បុគ្គល​ដទៃ​ឲ្យបាន​បុណ្យ​ផង​ ​ឈ្មោះថា​ ​រស់នៅ​ស្រួល​ដោយខ្លួនឯង​ផង​។​
​ [​៣២៤​]​ ​បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​ទាំងឡាយ​ ​ឃើញ​ពួក​ស្មូម​មកដល់​ហើយ​ ​មិនដែល​ប្រទូស្ត​ ​លោក​ជា​ព្រហ្មចារី​បុគ្គល​ ​ជាទីស្រឡាញ់​នៃ​ខ្ញុំ​ ​លោក​ប្រាថ្នា​របស់​ណា​ ​ដែល​ត្រូវ​និយាយ​សូម​ ​លោក​ចូរ​សូម​ចុះ​។​
​ [​៣២៥​]​ ​(​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​ទាំងឡាយ​ ​មិនដែល​សូម​ទេ​ ​ស្រេច​តែ​នឹង​ ​(​ឧបដ្ឋាក​)​ ​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ​គួរ​ដឹង​ ​(​ខ្លួនឯង​ចុះ​)​ ​ពួក​អរិយៈ​ ​គ្រាន់តែ​ឈរ​ឧទ្ទិស​ស្ងៀម​ ​ៗ​ ​ប៉ុណ្ណោះ​ ​នុ៎ះ​ជា​ការ​សូម​របស់​ពួក​អរិយៈ​។​
​ [​៣២៦​]​ ​(​ព្រះរាជា​ ​ពោល​ថា​)​ ​បពិត្រ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ខ្ញុំ​សូម​ប្រគេន​មេគោ​មាន​សម្បុរ​ក្រហម​ ​១​ ​ពាន់​ ​ព្រមទាំង​គោឈ្មោល​ ​ដល់​លោកម្ចាស់​ ​ដ្បិតថា​ ​បុគ្គល​មានមារយាទ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​បាន​ស្តាប់​គាថា​របស់​លោក​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ធម៌​ហើយ​ ​មិន​ឲ្យ​ដល់​បុគ្គល​មាន​អាចារៈ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​(​ដូចគ្នា​)​ ​ដូចម្តេច​បាន​។​

​ចប់​ ​អដ្ឋិ​សេន​ជាតក​ ​ទី៨​។​

ថយ | ទំព័រទី ៨៥ | បន្ទាប់
ID: 636868048220855199
ទៅកាន់ទំព័រ៖