ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

​ [​៣៧៦​]​ ​(​តាបស​ពោល​ថា​)​ ​អ្នក​បាន​ស្រោច​ខ្ញុំ​ដែល​ត្រូវ​ភ្លើង​ ​គឺ​សេចក្តី​សោក​ ​កំពុង​ឆេះ​សព្វ​ ​ឲ្យ​ត្រជាក់ត្រជំ​ ​រំលត់​នូវ​ក្រវល់ក្រវាយ​ទាំងអស់​បាន​ ​ដូចជា​បុគ្គល​យក​ទឹក​ស្រោច​លត់​នូវ​ភ្លើង​ដែល​កំពុង​ឆេះ​នូវ​ឆ្នាំង​ខ្លាញ់​។​ ​អ្នក​បាន​បន្ទោបង់​សេចក្តី​សោក​ ​ព្រោះ​កូន​របស់ខ្ញុំ​ ​ដែល​ត្រូវ​សេចក្តី​សោក​កំពុង​គ្រប​សង្កត់​ ​ឈ្មោះថា​បាន​ដក​ចោល​នូវ​សរ​ ​គឺ​សេចក្តី​សោក​ដែល​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​ហឫទ័យ​នៃ​ខ្ញុំ​បាន​។​ ​បពិត្រ​វាសវៈ​ ​ខ្ញុំ​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​សរ​ដក​ចោល​ហើយ​ ​ប្រាសចាក​សេចក្តី​សោក​ហើយ​ ​ឥតមាន​ចិត្តល្អក់​ ​ខ្ញុំ​លែង​សោក​ស្តាយ​ ​លែង​យំ​ ​ព្រោះ​បាន​ស្តាប់​ ​(​នូវ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​)​។​

​ចប់​ ​សោម​ទត្ត​ជាតក​ ​ទី៥​។​


​សុ​សី​ម​ជាតក​ ​ទី៦​


​ [​៣៧៧​]​ ​(​ព្រះរាជា​ពោធិសត្វ​ ​ពោល​ថា​)​ ​ម្នាល​សុ​សី​មៈ​ ​កាលពីដើម​ ​សក់​ទាំងឡាយ​ខ្មៅ​ ​ដុះ​លើ​ក្បាល​ ​ជា​ប្រទេស​ដ៏​សមគួរ​ ​ថ្ងែ​នេះ​អ្នក​ឃើញ​សក់​ទាំង​នោះ​សហើយ​ ​ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ចុះ​ ​(​ព្រោះ​កាល​នេះ​)​ ​ជា​កាលគួរ​ដល់​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ហើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១០០ | បន្ទាប់
ID: 636868054593889716
ទៅកាន់ទំព័រ៖