ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​៥១៨​]​ ​ពៀរ​ទាំងឡាយ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មិន​ស្ងប់​រម្ងាប់​ដោយ​ពៀរ​ក្នុង​កាលណា​ម្តង​ឡើយ​ ​មានតែ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ដោយ​មិន​មាន​ពៀរ​ ​នេះ​ជា​ធម៌​មាន​មក​តាំង​អំពី​ដើម​។​
 [​៥១៩​]​ ​ពួក​ជន​ក្រៅពី​បណ្ឌិត​ ​មិនដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ពួក​យើង​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ ​ក្នុង​កណ្តាល​សង្ឃ​នេះ​ទេ​ ​បណ្តាជន​ទាំងនោះ​ ​លុះតែ​ពួក​ជន​ណា​ដឹង​ច្បាស់​ ​(​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពួក​យើង​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​)​ ​ទើប​កលហ​ធម៌​ ​គឺ​ការ​ឈ្លោះប្រកែក​ទាំងឡាយ​ ​ស្ងប់​រម្ងាប់​អំពីសំណាក់​ពួក​ជន​នោះ​ទៅ​បាន​។​
 [​៥២០​]​ ​អំបាល​ពួក​ជន​ដែល​បាន​កាត់​ឆ្អឹង​គ្នា​ ​បាន​សម្លាប់​គ្នា​ ​បាន​លួច​យក​គោ​ ​សេះ​ ​និង​ទ្រព្យ​ ​ប្លន់​យក​ទាំង​ដែន​ ​គេ​គង់​រួមគ្នា​បាន​ ​ហេតុអ្វី​ក៏​ពួក​អ្នក​ ​រួមគ្នា​មិនបាន​។​
 [​៥២១​]​ ​បើ​បុគ្គល​បាន​សំឡាញ់​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​គ្រឿង​រក្សាខ្លួន​ ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ត្រាច់​ទៅជាមួយ​ ​មាន​វិហារធម៌​ដ៏​ប្រពៃ​ ​គប្បី​គ្រប​សង្កត់​នូវ​សេចក្តី​អន្តរាយ​ទាំងឡាយ​ទាំងពួង​ ​ហើយ​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​មានស្មារតី​ ​ត្រាច់​ទៅជាមួយ​នឹង​សំឡាញ់​នោះ​ចុះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636868104210867645
ទៅកាន់ទំព័រ៖