ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​១០៦​]​ ​តំាង​ពីកាលណា​មក​ ​ពៀរ​ទាំងឡាយ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​រមែង​មិន​រម្ងាប់​ដោយ​ពៀរ​ទេ​ ​ពៀរ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​រម្ងាប់​បាន​ដោយ​មិន​មាន​ពៀរ​ ​នេះ​ជា​បុរាណ​ធម៌​។​

​ចប់​ ​ទី​ឃី​តិ​កោសល​ជាតក​ ​ទី១​។​

​មិគ​បោ​ត​កជា​ត​ក​ ​ទី២​

​ [​១០៧​]​ ​(​ព្រះ​ឥន្រ្ទ​ពោល​ថា​)​ ​លោក​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ជា​បុគ្គល​មិន​មានផ្ទះ​ ​ជា​សមណៈ​ ​លោក​សោក​ស្តាយ​ចំពោះ​សត្វ​ដែល​ទៅកាន់​លោកខាងមុខ​ណា​ ​សេចក្តី​សោក​ស្តាយ​នោះ​ ​មិន​ប្រពៃ​ទេ​។​
​ [​១០៨​]​ ​(​តាបស​ ​តប​ថា​)​ ​បពិត្រ​សក្កៈ​ ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​រមែង​កើតឡើង​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ដោយ​ការ​នៅ​រួម​របស់​មនុស្ស​ ​ឬ​របស់​ម្រឹគ​ ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​មិន​សោយសោក​នឹង​ម្រឹគ​នោះ​បានទេ​។​
​ [​១០៩​]​ ​(​សក្កទេវរាជ​ ​ពោល​ថា​)​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​យំ​នឹង​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​ ​ឬ​នឹង​ស្លាប់​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​យំ​ ​រមែង​រវើរវាយ​ ​(​ឥត​ឈប់​)​ ​បពិត្រ​ឥសី​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​លោក​កុំ​យំ​ឡើយ​ ​ព្រោះថា​ ​ពួកសប្បុរស​ ​បាន​ពោល​នូវ​ការ​យំ​ ​ថា​ជា​ការ​ឥតអំពើ​។​

ID: 636868025606701744

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០ ២៣១ ២៣២ ២៣៣ ២៣៤ ២៣៥ ២៣៦ ២៣៧ ២៣៨ ២៣៩ ២៤០ ២៤១ ២៤២ ២៤៣ ២៤៤ ២៤៥ ២៤៦ ២៤៧ ២៤៨ ២៤៩ ២៥០ ២៥១ ២៥២ ២៥៣ ២៥៤ ២៥៥ ២៥៦ ២៥៧ ២៥៨ ២៥៩ ២៦០ ២៦១ ២៦២ ២៦៣ ២៦៤ ២៦៥ ២៦៦ ២៦៧ ២៦៨ ២៦៩ ២៧០ ២៧១ ២៧២ ២៧៣ ២៧៤ ២៧៥ ២៧៦ ២៧៧ ២៧៨ ២៧៩ ២៨០ ២៨១ ២៨២ ២៨៣ ២៨៤ ២៨៥ ២៨៦ ២៨៧ ២៨៨ ២៨៩ ២៩០ ២៩១ ២៩២ ២៩៣ ២៩៤ ២៩៥ ២៩៦ ២៩៧ ២៩៨ ២៩៩ ៣០០ ៣០១ ៣០២