ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥៩

 ​[​១៥៦​]​ ​អំបាល​សត្វស្លាប​នោះ​ ​(​កុក​)​ ​នៅ​ប្រាថ្នា​បាន​ ​អំបាល​សត្វ​មានកំណើត​ពីរ​ ​គង់​ប្រាថ្នា​បាន​ ​ថ្វីបើ​ទន្លេ​មាននៅ​ក្នុង​ទី​ឆ្ងាយ​ ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​កុក​នោះ​ ​គង់​សម្រេច​មិនខាន​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ប្រាថ្នា​ចុះ​ ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​រមែង​មានផល​ជា​សុខ​។​
 [​១៥៧​]​ ​(​ព្រះរាជា​ព្រហ្មទត្ត​ ​ពោល​ថា​)​ ​នាង​បាន​ញុំាង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ឆ្អែត​ដោយ​វាចា​ ​មិន​ឆ្អែត​ដោយ​ការងារ​ ​ដូចជា​ផ្កាកម្រង​នៃ​ឈើ​សោ​រេយ្យ​កៈ​ ​មានតែ​ពណ៌​ ​មិន​មាន​ក្លិន​។​
 [​១៥៨​]​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ឲ្យ​ ​មិន​លះបង់​ភោគៈ​ ​គ្រាន់តែ​ធ្វើ​នូវ​វាចា​ដ៏​ពីរោះ​ ​ជា​វាចា​ឥត​ផល​ ​ចំពោះ​មិត្ត​ទាំងឡាយ​ ​តំណ​ ​(​នៃ​សេច​ក្តី​ស្និ​ទ្ន​សាល​)​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​ដោយហេតុ​នោះ​ឯង​។​
 [​១៥៩​]​ ​ពិត​ណាស់​ ​បុគ្គល​ធ្វើ​នូវ​អំពើ​ណា​ ​គប្បី​និយាយ​នូវ​អំពើនោះ​ ​មិន​ធ្វើ​នូវ​អំពើ​ណា​ ​មិន​គប្បី​និយាយ​នូវ​អំពើនោះ​ ​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​កំណត់​ដឹង​នូវ​បុគ្គល​អ្នក​មិន​ធ្វើ​ ​គ្រាន់តែ​និយាយ​។​
 [​១៦០​]​ ​ពល​របស់ខ្ញុំ​អស់ហើយ​ ​ទាំង​ស្បៀងអាហារ​ក៏​មិន​មាន​ ​ខ្ញុំ​រង្កៀស​ចំពោះ​ការ​វិនាស​នៃ​ជីវិត​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ឥឡូវនេះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤២ | បន្ទាប់
ID: 636868033435359517
ទៅកាន់ទំព័រ៖