ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៦

ដល់​ខ្ញុំ​ ​ៗ​ត្រូវការ​ដោយ​ទំនង​សេចក្តី​ ​តែ​ម្យ៉ាង​ទេ​ ​លោកម្ចាស់​មិនបាច់​ពោល​ព្យញ្ជនៈ​ឲ្យ​ច្រើន​ឡើយ​។​

​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​[​អដ្ឋកថា​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ជា​ផល​ ​គឺ​ទុក្ខសច្ច​ ​តែង​កើតឡើង​អំពី​ហេតុ​ ​គឺ​សមុទយសច្ច​ ​ព្រះ​តថាគត​តែង​ពោល​នូវ​សមុទយសច្ច​ថា​ ​ជាហេតុ​ផ្តើម​ឡើង​ឲ្យ​កើត​នូវ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​គឺ​ទុក្ខសច្ច​នោះ​ ​ធម៌​ណា​ជា​ផល​ ​គឺ​កន្លែង​រលត់​នៃ​ទុក្ខសច្ច​ ​និង​សមុទយសច្ច​ទាំងនោះ​ក្តី​ ​ធម៌​ណា​ជាហេតុ​ ​ជា​ឧបាយ​ ​ដើម្បី​ញុំាង​ទុក្ខសច្ច​ ​និង​សមុទយសច្ច​ ​មិន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​បាន​ក្តី​ ​ព្រះ​តថាគត​មាន​ប្រក្រតី​ពោល​នូវ​ធម៌​ទាំងនោះ​។​ ​អធិប្បាយ​ថា​ ​ព្រះ​តថាគត​តែង​សំដែង​នូវ​អរិយសច្ច​ទាំង៤យ៉ាង​ថា​ ​ទុក្ខសច្ច​ជា​ផល​នៃ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ទាំងពួង​ ​សមុទយសច្ច​ ​ជាហេតុ​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ទាំងពួង​ ​និរោធ​សច្ច​ជា​ផល​នៃ​សេចក្តី​សុខ​ទាំងពួង​ ​មគ្គសច្ច​ ​ជាហេតុ​នាំឲ្យកើត​សេចក្តី​សុខ​ទាំងពួង​។​]​ ​គឺ​ខន្ធ៥​ ​តែង​កើតអំពី​ហេតុ​ ​ព្រះ​តថាគត​ពោល​នូវ​ហេតុ​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​សេចក្តី​រលត់​ ​និង​ឧបាយ​ជា​គ្រឿងរ​លត់​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ព្រះ​តថាគត​ពោល​នូវ​សេចក្តី​រលត់​ ​និង​ឧបាយ​ជា​គ្រឿងរ​លត់​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ព្រះ​មហា​សមណៈ​ ​មាន​ប្រក្រតី​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​។​ ​