ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៦

 ​[​៧៦​]​ ​ពួក​មនុស្ស​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បានឮ​ថា​ ​សមណៈ​ទាំងឡាយ​ជា​សក្យ​បុត្រ​ ​ណែនាំ​សត្វ​ដោយ​ធម៌​ ​មិនមែន​ណែនាំ​ដោយ​សភាវៈ​មិនមែន​ធម៌​ទេ​។​ ​សំឡេង​នោះ​ក៏​មានត្រឹមតែ៧ថ្ងៃ​ ​លុះ​កន្លង៧ថ្ងៃ​ ​ក៏​អន្តរធាន​បាត់​ទៅ​ឯង​។​

​ចប់​ ​បព្វជ្ជា​របស់​ព្រះ​សារីបុត្ត​ ​និង​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​។​
​ចប់​ ​ភាណវារៈ​ជា​គំរប់៤​។​


 [​៧៧​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មិន​មាន​ឧបជ្ឈាយ៍​ ​គ្មាន​អ្នក​ទូន្មាន​ ​គ្មាន​អ្នក​ប្រៀនប្រដៅ​ ​ស្លៀក​ក៏​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ដណ្តប់​ក៏​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ទាំង​ឫក​មារយាទ​ក៏​មិន​បរិបូណ៌​ ​នាំគ្នា​ត្រាច់​ទៅ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​ ​កាល​ពួក​មនុស្ស​កំពុងតែ​បរិភោគ​ ​(​ពួក​ភិក្ខុ​នោះ​)​ ​បង្អោន​បាត្រ​សម្រាប់​សុំ​ទៅ​ពី​ខាងលើ​ភោជន​ខ្លះ​ ​បង្អោន​បាត្រ​សម្រាប់​សុំ​ ​ទៅ​ពី​ខាងលើ​ខាទ​នីយៈ​ខ្លះ​ ​បង្អោន​បាត្រ​សម្រាប់​សុំ​ទៅ​ពី​ខាងលើ​វត្ថុ​ដែល​បុគ្គល​គប្បី​លិទ្ធ​ជញ្ជាប់​ខ្លះ​ ​បង្អោន​បាត្រ​សម្រាប់​សុំ​ទៅ​ពី​ខាងលើទឹក​សម្រាប់​ផឹក​ខ្លះ​ ​សូម​សំ​ឡ​ខ្លះ​ ​បាយ​ខ្លះ​ ​ដោយខ្លួនឯង​ ​ហើយ​បរិភោគ​ ​មាន​សំឡេង​ហ៊ោកញ្ជ្រៀវ​ ​សំឡេង​ខ្លាំង​នៅក្នុង​រោង​បាយ​ខ្លះ​។​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ពួក​សមណៈ​ជា​សក្យ​បុត្រ​ ​មិន​សមនឹង​ស្លៀក​ក៏​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ ​ដណ្តប់​ក៏​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636793566428607464
ទៅកាន់ទំព័រ៖