ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៦

 [​៨៤​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឧបជ្ឈាយ៍​បណ្តេញ​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ចេញ​ ​មិនបាន​បណ្តេញ​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ចេញ​ឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ហើយ​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​មិន​ត្រូវ​បណ្តេញ​ចេញ​ទេ​ ​(​បើ​)​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​ណាមួយ​បណ្តេញ​ចេញ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចំណែកខាង​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​ត្រូវតែ​បណ្តេញ​ចេញ​បាន​ ​(​បើ​)​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​ណាមួយ​មិន​បណ្តេញ​ចេញ​ទេ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​ត្រូវតែ​បណ្តេញ​ចេញ​បាន​ ​(​ឯ​អង្គ៥នោះ​)​ ​គឺ​សទ្ធិវិហារិក​មិនបាន​ស្រឡាញ់​ឧបជ្ឈាយ៍​ដោយពិត១​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ដោយពិត១​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​អៀនខ្មាស​ដោយពិត១​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​គោរព​ដោយពិត១​ ​មិន​មានការ​ចំរើន​ភាវនា​ដោយពិត១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សទ្ធិវិហារិក​ប្រកបដោយ​អង្គ៥នេះឯង​ហើយ​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​ត្រូវតែ​បណ្តេញ​ចេញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សទ្ធិវិហារិក​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥​(​នោះ​)​ ​ឧបជ្ឈាយ៍​មិន​ត្រូវ​បណ្តេញ​ចេញ​ទេ​ ​(​ឯ​អង្គ៥នោះ​)​ ​គឺ​សទ្ធិវិហារិក​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ឧបជ្ឈាយ៍​ដោយពិត១​ ​មាន​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ដោយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636793577233055443
ទៅកាន់ទំព័រ៖