ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៦

ណ្ហើយ​ ​(​ខ្ញុំ​អរ​ហើយ​)​ ​ព្រះអង្គ​បាន​នាំមក​នូវ​ផ្លែ​ព្រីង​នេះ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​សោយ​ផ្លែ​ព្រីង​នេះ​ព្រះអង្គ​ឯង​ចុះ​។​ ​គ្រានោះ​ ​ជដិល​ឈ្មោះ​ឧរុ​វេល​កស្សប​ ​រិះគិត​ដូច្នេះ​ថា​ ​មហា​សមណៈ​នេះ​ ​មាន​ឫទ្ធិ​ខ្លាំង​ ​មាន​អានុភាព​ធំ​មែន​ ​ព្រោះ​កាល​ព្រះអង្គ​បញ្ជូន​អញ​មក​ ​(​ក្នុង​ទីនេះ​)​ ​មុន​ព្រះអង្គ​ ​ហើយ​ទ្រង់​ទៅកាន់​ជម្ពូ​ទ្វី​ដែល​លោក​សន្មត​ដោយ​ដើម​ព្រីង​ ​ហើយ​នាំ​យក​ផ្លែ​អំពី​ដើម​ព្រីង​នោះ​ ​រួច​ត្រឡប់ជា​មក​គង់នៅ​ក្នុង​រោង​ភ្លើង​(​នេះ​)​ ​បាន​មុន​អញ​វិញ​ ​តែបើ​ទុកជា​យ៉ាងនោះ​ឯង​ ​ក៏​គង់នៅ​មិនមែន​ជា​ព្រះអរហន្ត​ដូច​អញ​ទេ​។​ ​កាលនោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​សោយ​ភត្តាហារ​របស់​ជដិល​ឈ្មោះ​ឧរុ​វេល​កស្សប​ហើយ​ ​ទ្រង់​ប្រថាប់​នៅក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ​ឯង​។​ ​កាលបើ​រាត្រី​នោះ​កន្លងទៅ​ហើយ​ ​ជដិល​ឈ្មោះ​ឧរុ​វេល​កស្សប​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក្រាបទូល​នូវ​កាល​ ​(​នៃ​ភត្ត​)​ ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ថា​ ​បពិត្រ​មហា​សមណៈ​ ​កាល​នេះ​ជា​កាលគួរ​ហើយ​ ​ភត្តាហារ​ក៏​សម្រេច​ហើយ​។​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​បញ្ជូន​ជដិល​ឈ្មោះ​ឧរុ​វេល​កស្សប​ថា​ ​នែ​កស្សប​ ​អ្នក​ទៅ​ ​(​មុន​)​ចុះ​ ​តថាគត​នឹង​ទៅ​(​តាម​ក្រោយ​)​ ​ហើយ​ព្រះអង្គ​យាង​ទៅកាន់​ជម្ពូ​ទ្វី​ ​ដែល​លោក​សន្មត​ដោយ​ដើម​ព្រីង​ ​ក៏​ទ្រង់​នាំ​ផ្លែស្វាយ​នៅ​ជិត​ដើម​ព្រីង​នោះ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​នាំ​យក​ផ្លែ​កន្ទួត​នៅ​ជិត​ដើម​ព្រីង​នោះ​។​បេ​។​ ​ទ្រង់​នាំ​យក​ផ្លែ​សម៉​នៅ​ជិត​ដើម​ព្រីង​នោះ​។​បេ​។
ថយ | ទំព័រទី ៩៣ | បន្ទាប់
ID: 636793550513437168
ទៅកាន់ទំព័រ៖