ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦០

 ​[​២២២​]​ ​(​មហោសធ​…​)​ ​លោក​សេន​កៈ​បាន​ពោល​នូវ​មហាសមុទ្រ​ណា​ថា​ជា​ ​សមុទ្រ​ធំ​ ​ទឹកស្ទឹង​ទាំងឡាយ​តែង​ហូរ​ទៅ​ក្នុង​សមុទ្រ​នោះ​រាប់​មិនបាន​ ​អស់​កាល​ទាំងពួង​ ​សមុទ្រ​នោះ​ ​មានសន្ទុះ​ដ៏​លើសលប់​ជានិច្ច​ក៏​មែន​ ​តែថា​ ​ទឹក​មហាសមុទ្រ​ក៏​មិន​កន្លង​នូវ​ច្រាំង​បានទេ​ ​ការ​ប្រឹក្សា​របស់​មនុស្ស​ពាល​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​តាំងពីកាលណាមក​ ​បុគ្គល​អ្នកមាន​សិរី​ ​រមែង​មិន​កន្លង​នូវ​បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​បាន​ឡើយ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឃើញ​ហេតុនេះ​ហើយ​ ​ទើប​ទូល​ថា​ ​បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​ ​ឯ​បុគ្គល​ពាល​មានយស​ ​មិន​ប្រសើរ​។​
 [​២២៣​]​ ​(​អាចារ្យ​សេន​កៈ​…​)​ ​បុគ្គល​មានយស​ឋិតនៅ​ក្នុង​ទី​វិនិច្ឆ័យ​ ​បើទុកជា​មិន​ព្រៀង​ទុក​ ​ក៏អាច​ប្រាប់​នូវ​សេចក្តី​ចំពោះ​ពួក​ជន​ដទៃ​បាន​ ​សំដី​របស់​បុគ្គល​មានយស​នោះ​ឯង​ ​រមែង​លូតលាស់​ក្នុង​កណ្តាល​នៃ​ពួក​ញាតិ​ ​អ្នកផង​មិន​អាច​ញ៉ាំង​បុគ្គល​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​តែ​សាបសូន្យ​ចាក​សិរី​ ​ឲ្យ​ធ្វើការ​ ​(​អ្វី​)​ ​បានទេ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឃើញ​ហេតុនេះ​ហើយ​ ​ទើប​ទូល​ថា​ ​បុគ្គល​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​បុគ្គល​ថោកទាប​ ​ឯ​បុគ្គល​មាន​សិរី​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៨៤ | បន្ទាប់
ID: 636872917963948956
ទៅកាន់ទំព័រ៖