ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​សំដី​របស់​មាណព​នោះ​ ​និយាយឡើង​មិនជា​សំដី​អាក្រក់​ ​មិន​ភ្លាត់​ ​ពីរោះ​ ​ស្រ​ទន់​ត្រង់​ៗ​ ​មិន​រាយមាយ​ ​មិនឮ​កោកកាក​ ​ជា​សំដី​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រីករាយ​ ​គួរ​ចាប់ចិត្ត​ ​ដូចជា​សំឡេង​នៃ​សត្វ​ករវិក​យាស​យំ​ ​ចិត្ត​របស់ខ្ញុំ​ត្រេកអរ​ខ្លាំង​ណាស់​។​ ​(​មាណព​នោះ​)​ ​មាន​សំឡេង​មូល​ ​មាន​ពាក្យ​មិនសូវ​ក្បោះក្បាយ​ពេក​ទេ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ការ​ស្វាធ្យាយ​ ​(​មន្ត​)​ ​ដោយពិត​ ​ខ្ញុំ​ចង់​ឃើញ​មាណព​នោះ​ម្តង​ទៀត​ ​ដ្បិត​មាណព​ ​(​នោះ​)​ ​ជា​មិត្ត​របស់ខ្ញុំ​តាំងពី​មុ​នដ​ម្បូង​មក​។​ ​ដំបៅ​ ​(​ត្រង់​ចន្លោះ​ភ្លៅ​របស់​មាណព​នោះ​)​ ​ជិតស្និទ្ធ​ល្អ​ ​រលីង​ស្អាត​សព្វអន្លើ​ ​ក្រាស់​ ​ក្បំ​ល្អ​ ​ដូចជា​ផ្កាឈូក​ក្រពុំ​ ​មាណព​ ​(​នោះ​)​ ​គ្រប​សង្កត់​ខ្ញុំ​ដោយ​ដំបៅ​នោះ​ឯង​ ​សើយ​ភ្លៅ​ហើយ​ ​គាប​ខ្ញុំ​ដោយ​ស្មង​។​ ​(​ស្មើ​ដូច​មាស​ ​ដែល​ផ្សាយ​ចេញ​អំពី​សរីរកាយ​នៃ​មាណព​នោះ​)​ ​ភ្លឺត្រចះ​ត្រចង់​ ​ភ្លឺស្វាង​រុងរឿង​ ​ភ្លឺផ្លេក​ ​ៗ​ ​ដូចជា​ផ្លេកបន្ទោរ​ឆ្វៀលឆ្វាត់​លើ​អាកាស​ ​ដើមដៃ​ទាំងពីរ​ទន់ភ្លន់​ ​មាន​រោម​ប្រហែល​កេសរផ្កា​អញ្ជ័ន​ ​មាណព​នោះ​ ​មាន​ម្រាមដៃ​មូល​ ​ៗ​ ​ដ៏​វិច​ត្រ​ល្អ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់
ID: 636873165760322098
ទៅកាន់ទំព័រ៖