ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

 ​[​២២៦​]​ ​(​ហង្ស​សេនាបតី​…​)​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាធំ​ក្នុង​ដែន​កាសី​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ជា​សត្វ​ ​កាលបើ​ជីវិត​ចូល​ទៅ​រក​ ​(​សេចក្តី​ស្លាប់​)​ ​ហើយ​ ​ដល់​នូវ​កាលកំណត់​ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់​ហើយ​ ​ពោល​នូវ​ពាក្យ​ដែល​មានប្រយោជន៍​មិនបានទេ​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​សម្លាប់​ម្រឹគ​ដោយ​ម្រឹគ​ ​ឬ​បក្សី​ដោយ​បក្សី​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​បៀតបៀន​នូវ​បុគ្គល​ដែល​មានឈ្មោះ​ល្បី​ ​ដោយ​របស់​ដែល​មានឈ្មោះ​ល្បី​ ​អំពើ​អ្វី​ដែល​អាក្រក់​ជាង​អំពើ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ទៅទៀត​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​និយាយ​សំដី​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ប៉ុន្តែ​ជា​បុគ្គល​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​ឃ្លាតចាក​លោក​ទាំងពីរ​ ​គឺ​លោក​នេះ​ ​និង​លោកខាងមុខ​។​ ​បុគ្គល​ដែល​បាន​នូវ​យស​ ​មិន​គួរ​ស្រវឹង​ ​ដល់​នូវ​ការសង្ស័យ​ក្នុង​ជីវិត​ ​មិន​គួរ​ទុក្ខ​លំបាក​ឡើយ​ ​គួរ​ព្យាយាម​ក្នុង​កិច្ច​ទាំងឡាយ​ផង​ ​គួរ​បិទ​នូវ​ប្រហោង​ ​គឺ​ ​(​ទោស​)​ ​ទាំងឡាយ​ផង​។​ ​ពួក​បុគ្គល​ណា​ ​ចំរើន​ដោយ​គុណ​ ​ដល់​កាលកំណត់​ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់​ ​មិន​ល្មើស​ធម៌​ ​ទាំង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ពួក​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​ត្រៃត្រឹង្ស​យ៉ាងនេះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៤ | បន្ទាប់
ID: 636873355727897622
ទៅកាន់ទំព័រ៖