ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​គ្រានោះ​ ​ឥសី​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ជា​អ្នក​អាច​ទៅកាន់​លោក​ទាំងអស់​ ​បាន​កាន់​យក​នូវ​ផ្កា​ទុម​វរ​សាខា​ ​ដែល​រីក​ស្គុះស្គាយ​ ​និមន្ត​មក​។​ ​ផ្កា​នោះ​ ​ជា​ផ្កា​ស្អាត​ ​មាន​ក្លិនក្រអូប​ ​ដែល​ពួក​ទេវតា​ក្នុង​ជាន់​ត្រៃត្រឹង្ស​ធ្វើសក្ការៈ​ហើយ​ ​ជា​ផ្កា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដែល​ពួក​ទេវតា​ដ៏​ប្រសើរ​សេព​ហើយ​ ​ពួក​មនុស្សដទៃ​ក្តី​ ​ពួក​អសុរ​ក្តី​ ​វៀរលែងតែ​ពួក​ទេវតា​ ​មិនដែល​បាន​ឡើយ​ ​ព្រោះថា​ ​ផ្កា​នោះ​ ​ជា​ប្រយោជន៍​ដ៏​សមគួរ​ដល់​ ​(​ពួក​ទេវតា​ទាំងនោះ​)​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​នារី​ទាំងបួន​ ​ដែល​ជាធំ​លើស​អស់​ពួក​ស្រី​ ​មាន​ស្បែក​ភ្លឺ​ដូច​មាស​ ​ឈ្មោះ​អាសា​ ​១​ ​សទ្ធា​ ​១​ ​សិរី​ ​១​ ​ហិរី​ ​១​ ​បាន​ក្រោក​ឡើង​ ​ហើយ​ទូល​សួរ​នារទ​តាបស​ ​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ទាំង​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ដ៏​ប្រសើរ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​មហាមុនី​ដ៏​ប្រសើរ​ ​បើ​ផ្កា​បរិ​ច្ឆ​ត្ត​ព្រឹក្ស​នេះ​ ​លោក​មិន​ឧទ្ទិស​ ​(​អ្នកណា​ទេ​)​ ​សូម​លោក​ឲ្យ​ដល់​ពួក​យើង​ ​គតិ​ ​(​នៃ​ចិត្ត​)​ ​ទាំងពួង​ ​សូម​សម្រេច​ដល់​លោក​ ​ទោះបី​លោក​ ​ក៏​សូម​ ​(​ឲ្យ​មាន​មេត្តា​)​ ​ចំពោះ​ពួក​យើង​ ​ដូចជា​ព្រះ​វាសវៈ​ដែរ​។​ ​នារទ​តាបស​ ​បានឃើញ​ពួក​នារី​មក​សុំ​នូវ​ផ្កា​នោះ​ ​ក៏​ពោល​ថា​ ​នាង​និយាយ​នូវ​ពាក្យ​នាំឲ្យ​បង្ក​ជំលោះ​ ​ប្រយោជន៍​តិចតួច​ដោយ​ផ្កាឈើ​ទាំងនេះ​ ​មិន​មានដល់​យើង​ទេ​ ​នាង​ណា​ ​ដែល​ចម្បង​ជាង​នាង​ទាំងឡាយ​ ​នាង​នោះ​ ​ចូរ​ប្រដាប់​ផ្កា​នេះ​ចុះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៦ | បន្ទាប់
ID: 636873359093190105
ទៅកាន់ទំព័រ៖