ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ក៏​ឡើងជិះ​ទេវ​រថ​ ​ដែល​ទឹម​ដោយ​សេះ​មួយ​ពាន់​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​អាស្រម​យ៉ាង​រហ័ស​ ​មិន​បង្ហាញ​កាយ​ឲ្យ​ឃើញ​ ​ស្រាប់តែ​ប្រគេន​នូវ​សុធាភោជន​ ​ដល់​តាបស​ជា​អ្នកប្រាជ្ញ​។​
 [​២៧០​]​ ​(​កោសិយ​តាបស​…​)​ ​កាលដែល​អាត្មាអញ​បំរើ​នូវ​ការ​បូជា​ភ្លើង​ ​និង​ព្រះអាទិត្យ​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដែល​បន្ទោបង់​នូវ​ងងឹត​ក្នុង​លោក​ ​អ្នកណា​ហ្ន៎​ ​ដូច​ព្រះ​វាសវៈ​ ​កន្លង​នូវ​ពួក​ទេវតា​ទាំងអស់​ ​ដាក់​សុធាភោជន​លើ​ដៃ​ទាំងពីរ​របស់​អញ​ឬ​។​ ​សុធាភោជន​នោះ​ ​ដ៏​ស​ដូចជា​ស័ង្ខ​ ​គួរ​រមិលមើល​ ​រក​អ្វី​ប្រៀប​គ្មាន​ ​ជា​ភោជន​ស្អាត​ ​មាន​ក្លិនក្រអូប​ ​មាន​សភាព​គួរ​ពេញចិត្ត​យ៉ាង​ចំឡែក​ ​ភ្នែក​របស់​អញ​តាំង​អំពី​កើតមក​ ​មិនដែល​ឃើញ​សោះ​ឡើយ​ ​ទេវតា​ណា​ហ្ន៎​ ​ដាក់​នូវ​សុធាភោជន​លើ​ដៃ​ទាំងពីរ​របស់​អញ​ឬ​។​
 [​២៧១​]​ ​(​មាត​លិ​ទេវបុត្ត​…​)​ ​បពិត្រ​លោក​ជាម​ហា​មុនី​ ​អ្នក​ស្វែងរក​នូវ​គុណ​ដ៏​ធំ​ ​ខ្ញុំ​ដែល​ព្រះឥន្ទ្រ​ជាធំ​បាន​ប្រើ​មក​ ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​នាំ​សុធាភោជន​យ៉ាង​រួសរាន់​ ​លោក​បាន​ស្គាល់​នូវ​ខ្ញុំ​ថា​ឈ្មោះ​មាត​លិ​ទេវបុត្ត​ ​ជា​ទេវ​សារ​ថិ​ ​សូម​លោក​ឆាន់​នូវ​ភត្ត​ដ៏​ឧត្តម​ចុះ​ ​លោក​កុំ​ប្រកែក​រារាំង​ឡើយ​។​ ​ឯ​សុធាភោជន​នោះ​ ​លុះ​លោក​បរិភោគ​ហើយ​ ​រមែង​កំចាត់​បង់​បាបធម៌​ ​១២​ ​យ៉ាង​បាន​ ​គឺ​សេចក្តី​ឃ្លាន​ ​១​ ​ការ​ស្រេក​ ​១​ ​សេចក្តី​អផ្សុក​ ​១​ ​ក្រវល់ក្រវាយ​ ​កាយ​ ​១​ ​លំបាក​កាយ​ ​១​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៩ | បន្ទាប់
ID: 636873359918637318
ទៅកាន់ទំព័រ៖