ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

 ​[​២៨៧​]​ ​នាង​ហិរី​នោះ​ ​មាន​ស្បែក​ដ៏​ល្អ​ ​តោង​ដើមឈើ​មាន​ពណ៌​ដ៏​ខៀវ​ ​បាន​ចូល​ទៅ​ ​(​កាន់​អាស្រម​)​ ​ហាក់ដូចជា​ផ្លេកបន្ទោរ​របស់​មហាមេឃ​ ​កោសិយ​តាបស​ ​បាន​រៀបចំ​កៅអី​ ​ដែល​មាន​បណ្តាញ​ប្រទាក់​គ្នា​ដ៏​ល្អ​ ​ជា​វិការៈ​នៃ​ស្បូវភ្លាំង​ដ៏​ស្អាត​ ​មាន​ក្លិន​ដ៏​ល្អ​ ​ពាស​ដោយ​ស្បែក​ខ្លាឃ្មុំ​ ​បម្រុង​នាង​ហិរី​នោះ​ ​បាន​ពោល​ពាក្យ​នេះ​នឹង​នាង​ហិរី​ថា​ ​ម្នាលនាង​មាន​លំអ​ ​នាង​ចូរ​អង្គុយ​ឲ្យ​ស្រួល​ចុះ​ ​នេះ​ជា​អាសនៈ​។​ ​កាលដែល​នាង​ហិរី​នោះ​ឋិតនៅ​លើ​កៅអី​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​សុធាភោជន​ណា​ ​គ្រានោះ​ ​កោសិយ​តាបស​ ​អ្នក​ទ្រទ្រង់នូវ​ផ្នួងសក់​ដ៏​រុងរឿង​ ​ជាម​ហា​មុនី​ ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ ​បាន​នាំមក​នូវ​សុធាភោជន​នោះ​ ​ព្រមទាំង​ទឹក​ដោយ​ស្លឹក​ឈូ​ក​ថ្មី​ៗ​ ​ដោយខ្លួនឯង​។​ ​នាង​ហិរី​នោះ​ ​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​បាន​ទទួល​នូវ​សុធាភោជន​នោះ​ ​ដោយដៃ​ទាំងពីរ​ ​ហើយ​ពោល​នឹង​កោសិយ​តាបស​ ​អ្នក​ទ្រទ្រង់នូវ​ផ្នួងសក់​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រហ្ម​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ខ្ញុំ​ដែល​លោក​បូជា​ហើយ​ ​ជា​បុគ្គល​មានជ័យ​ជំនះ​ ​សូម​ទៅកាន់​ភព​ត្រៃត្រឹង្ស​វិញ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤៩ | បន្ទាប់
ID: 636873362976152198
ទៅកាន់ទំព័រ៖