ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ជា​ព្រៃ​ទ្រទ្រង់នូវ​ដើម​ថ្ងាន់​ ​ខ្លែង​គង់​ ​ព្រូស​ ​ម៉ៃសាក់​ ​កណិការ​ ​ដើម​ច្បារ​ ​ដើម​ប្រមោយដំរី​ ​ដើម​រលួសផ្អុង​ ​ដើម​ចារ​ ​ដើមយុថ្កា​ ​និង​ចង្កោម​ផ្កាម្លិះ​ព្រៃ​ ​ក្តាំងងា​ ​ចម្បា​ ​ចម្បី​ ​នួនស្រី​ ​ជា​ព្រៃ​ដ៏​ដេរដាស​ដោយ​ម្លិះរួត​ ​ចេកទេស​ ​ច្រនៀង​ ​ដើម​ទ្រាំង​ ​ក្រឹស្នា​ ​ស្បូវភ្លាំង​ ​និង​គុម្ពឈើ​ជា​ពួ​កៗ​ ​ជា​ប្រទេស​ដ៏​ប្រដាប់ដោយ​ដើមឈើ​ដ៏​ដេរដាស​ ​គឺ​ដើម​រំដួល​ ​និង​វល្លិ៍​មាន​ផ្កា​ដ៏​ល្អ​ ​ជា​ព្រៃ​ឮសូរ​សម្រែក​នៃ​សត្វ​ហង្ស​ ​ទុង​ ​ប្រវឹក​ ​ក្អែកទឹក​ ​ជាទី​ដែល​ពួក​វិទ្យាធរ​ ​សមណៈ​ ​និង​តាបស​ឥសី​ស័ក្ត​សិទ្ធ​ ​នៅ​អាស្រ័យ​ ​ជា​ប្រទេស​ដែល​នរជន​ ​ទេវតា​ ​យក្ស​ ​អារក្សទឹក​ ​អសុរ​ ​គន្ធព្វ​ ​និង​កិន្នរ​អាស្រ័យ​នៅជា​ច្រើន​។​ ​មាន​សេចក្តី​ដំណាល​ថា​ ​សត្វ​តា​វ៉ៅ​ស​ឈ្មោះ​បុណ្ណ​មុ​ខៈ​នោះ​ឯង​ ​មាន​បក្សី​កញ្ញា​ចំនួន​ ​៣៥០​ ​ជា​អ្នកបម្រើ​។​ ​មាន​សេចក្តី​ដំណាល​ថា​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​មាន​បក្សី​កញ្ញា​ពីរ​ ​ពាំ​មែកឈើ​ដោយ​មាត់​ ​ហើយ​ឲ្យ​សត្វ​តា​វ៉ៅ​ស​ឈ្មោះ​បុណ្ណ​មុ​ខៈ​នោះ​ទុំ​ត្រង់​កណ្តាល​ ​ហើរ​ទៅ​ដោយ​គិតថា​ ​កុំ​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​លំបាក​ក្នុង​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​ប៉ះពាល់​តា​វ៉ៅ​ស​ឈ្មោះ​បុណ្ណ​មុ​ខៈ​នោះ​ឡើយ​។​ ​ពួក​បក្សី​កញ្ញា​ចំនួន​ ​៥០​ ​ក៏​ហើរ​ពី​ខាង​ក្រោម​ៗ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​បើ​តា​វ៉ៅ​ស​ឈ្មោះ​បុណ្ណ​មុ​ខៈ​នេះ​ ​នឹង​ធ្លាក់​អំពី​បង្គង​ ​ពួក​យើង​នឹង​ទទួល​តា​វ៉ៅ​សនោះ​ ​ដោយ​ស្លាប​ទាំងឡាយ​។​ ​

ID: 636873364856789764

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤