ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ភាព​នៃ​ស្រី​ទាំងឡាយ​ ​គេ​ដឹង​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​ដូច​ដំណើរ​នៃ​ត្រី​ក្នុងទឹក​។​ ​ពួក​ស្រី​ទាំងនោះ​ ​មានមារយាទ​របិញរបុញ​ ​មានសំដី​ទន់​ ​ទុក​ស្មើដោយ​ស្ទឹង​ ​បំពេញ​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​តែង​លិច​ចុះ​ ​(​ក្នុង​អបាយ​ ​ព្រោះហេតុតែ​កាម​)​ ​បុគ្គល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ដំណើរ​នោះ​ហើយ​ ​គប្បី​វៀរ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ចេញ​។​ ​ពួក​ស្រី​ជា​អ្នក​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ប្រុស​ឲ្យ​ត្រឡប់ត្រឡិន​ ​មាន​មាយា​ច្រើន​ ​ញ៉ាំង​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ឲ្យ​កម្រើក​ ​តែង​លិច​ចុះ​ ​(​ក្នុង​អបាយ​)​ ​បុគ្គល​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ដំណើរ​នោះ​ហើយ​ ​គប្បី​ចៀស​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ចេញ​។​ ​ពួក​ស្រី​ទាំងនោះ​ ​ចូល​ទៅ​គប់​រក​ប្រុស​ណា​ ​ដោយ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ ​ឬ​ដោយ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ​រមែង​ដុត​កំ​ដៅ​ប្រុស​នោះ​ដោយ​ឆាប់រហ័ស​ ​ដូច​ភ្លើង​ឆេះ​នូវ​ទី​របស់​ខ្លួន​។​
 [​៣១៣​]​ ​សេចក្តី​ដំណាល​ថា​ ​គ្រានោះ​ ​កុ​ណា​ល​សកុណៈ​ ​ដឹង​នូវ​គាថា​ជា​ខាងដើម​ ​កណ្តាល​ ​និង​ទីបំផុត​ ​នៃ​ទេវ​ព្រាហ្មណ៍​ឈ្មោះ​នារ​ទៈ​ ​ហើយក៏​ពោល​គាថា​នេះ​ ​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​ ​
 បណ្ឌិត​ ​គួរ​ចរចា​ ​(​ជាមួយ​)​ ​នឹង​បុគ្គល​មានដៃ​កាន់​ដាវ​សម្លៀ​ង​ហើយ​ ​(​ជាមួយ​)​ ​នឹង​បុគ្គល​ប្រទូស្ត​ដូចជា​បិសាច​ ​ឬក៏​ចូល​ទៅ​រក​ពស់​ ​ដែល​មានពិស​ដ៏​ពន្លឹក​ ​(​ប្រសើរ​ជាង​)​ ​ប្រុស​ម្នាក់ឯង​ ​មិន​គួរ​និយាយ​ចរចា​ ​ចំពោះ​ស្រី​ម្នាក់ឯង​ទេ​។​ ​ព្រោះថា​ ​នារី​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អ្នក​ញាំញី​នូវ​ចិត្ត​នៃ​មនុស្សលោក​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨០ | បន្ទាប់
ID: 636873370209215906
ទៅកាន់ទំព័រ៖