ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

 ​[​៣៨២​]​ ​នុ៎ះ​ជា​ធម៌​របស់​ពួកសប្បុរស​ ​ធម្មតា​ ​ពួកសប្បុរស​ ​ជា​អ្នក​ប្តេជ្ញា​ដោយ​ពាក្យសច្ចៈ​ ​តែង​លះបង់​នូវ​ជីវិត​ ​ព្រះអង្គ​ឲ្យពរ​ហើយ​ ​ចូរ​ឲ្យ​រហ័ស​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ដ៏​ប្រសើរ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​សម្រេច​ដោយ​ធម៌​ ​និង​ពាក្យសច្ចៈ​នុ៎ះ​ចុះ​។​ ​ជន​គប្បី​លះបង់​នូវ​ទ្រព្យ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​នៃ​អវយវៈ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​កាលបើ​រក្សា​នូវ​ជីវិត​ ​ក៏​គប្បី​លះបង់​នូវ​អវយវៈ​ ​កាលបើ​រឭក​ឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​គប្បី​លះបង់​ទាំង​អវយវៈ​ ​ទ្រព្យ​ ​និង​ជីវិត​ទាំងអស់​។​
 [​៣៨៣​]​ ​បុរស​ចេះដឹង​ ​នូវ​ធម៌​អំពី​បុគ្គល​ណា​ ​ឬក៏​ពួកសប្បុរស​ណា​ ​បន្ទោបង់​នូវ​សេចក្តី​សង្ស័យ​របស់​បុគ្គល​នោះ​បាន​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ជាទី​ពឹង​ ​ជាទី​ពំនាក់​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​បុគ្គល​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ​មិន​ត្រូវ​បំបាត់​មេត្រីចិត្ត​អំពី​បុគ្គល​នោះ​ទេ​។​
 [​៣៨៤​]​ ​(​ព្រះ​បាទ​បោរិ​សាទ​…​)​ ​អាហារ​នោះ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​របស់ខ្ញុំ​ដោយពិត​ ​ខ្ញុំ​ចូលព្រៃ​ ​ព្រោះហេតុតែ​សាច់មនុស្ស​នុ៎ះ​ ​បើ​ទ្រង់​ទទូច​សូម​សេចក្តី​នុ៎ះ​នឹង​ខ្ញុំ​ ​បពិត្រ​ទ្រង់​ជា​សំឡាញ់​ ​ខ្ញុំ​ក៏​ឲ្យពរ​នោះ​ដល់​ទ្រង់​។​
ថយ | ទំព័រទី ២០៨ | បន្ទាប់
ID: 636873377537055034
ទៅកាន់ទំព័រ៖