ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​បើ​ ​(​សេចក្តី​នៃ​ភាសិត​របស់​អ្នក​)​ ​នោះ​ ​ជា​អត្ថ​ផង​ ​ជា​ធម៌​ផង​ ​ល្អ​ ​មិន​អាក្រក់​ទេ​ ​បើ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពានរ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​អាត្មា​សម្លាប់​ត្រូវហើយ​។​ ​បើ​អ្នកដឹង​ច្បាស់​នូវ​កំហុស​នៃ​វាទៈ​របស់​ខ្លួន​ ​អ្នក​មិន​ត្រូវ​តិះដៀល​អាត្មា​ទេ​ ​ដ្បិត​វាទៈ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​បែប​នោះ​។​
 [​៦១​]​ ​(​ព្រះ​មហាសត្ត​ទំ​លាយ​នូវ​វាទៈ​របស់​អាមាត្យ​ជា​ឧច្ឆេទវាទី​ថា​)​ ​រូបក្ខន្ធ​របស់​សត្វ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​កកើត​ឡើង​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ភូតរូប​ទាំង​ ​៤​ ​(​មាន​ដី​ជាដើម​)​ ​ឯ​រូប​ ​(​នោះ​)​ ​កកើត​ឡើង​អំពី​ភូតរូប​ណា​ ​(​ដល់ពេល​រលត់​)​ ​ក៏​ត្រឡប់ទៅ​ក្នុង​ភូតរូប​នោះ​វិញ​។​ ​ជីវៈ​រស់នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​លុះ​រំលាងខន្ធ​ទៅ​ហើយ​ ​នឹង​សាបសូន្យ​ក្នុង​បរលោក​ ​លោក​នេះ​ដាច់​សូន្យ​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​ទាំង​ពាល​ ​ទាំង​បណ្ឌិត​ ​(​រមែង​សូន្យ​ដូចគ្នា​)​ ​កាលបើ​លោក​នេះ​ដាច់​សូន្យ​ហើយ​ ​តើន​រណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ប្រឡាក់​ដោយ​បាប​។​ ​បើ​ ​(​សេចក្តី​នៃ​ភាសិត​របស់​អ្នក​)​ ​នោះ​ ​ជា​អត្ថ​ផង​ ​ជា​ធម៌​ផង​ ​ល្អ​ ​មិន​អាក្រក់​ទេ​ ​បើ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ជា​ពាក្យពិត​ ​ពានរ​ក៏​ឈ្មោះថា​អាត្មា​សម្លាប់​ត្រូវហើយ​។​ ​បើ​អ្នកដឹង​ច្បាស់​នូវ​កំហុស​នៃ​វាទៈ​របស់​ខ្លួន​ ​អ្នក​មិន​ត្រូវ​តិះដៀល​អាត្មា​ទេ​ ​ដ្បិត​វាទៈ​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​បែប​នោះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៥ | បន្ទាប់
ID: 636873172025600451
ទៅកាន់ទំព័រ៖