ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ដំបៅ​នោះ​ឯង​ ​ឈឺពើត​ផង​ ​រមាស់​ផង​ ​ខ្ញុំ​មិនបាន​សេចក្តី​សុខ​ ​សព្វ​ ​ៗ​ ​កាល​ទេ​ ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​អាច​នាំចេញ​នូវ​រោគ​រមាស់​នេះ​ចេញ​បាន​ ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ដែល​ខ្ញុំ​អង្វរ​ហើយ​ ​សូម​ធ្វើ​នូវ​ប្រយោជន៍​ដល់​ព្រាហ្មណ៍​។​
 [​១១​]​ ​(​ឥសិ​សិង្គៈ​…​)​ ​ដំបៅ​របស់​អ្នកមាន​សភាព​ដ៏​ជ្រៅ​ ​មាន​សម្បុរ​ក្រហម​ ​មិន​ស្អុយ​ទេ​ ​គ្រាន់តែ​មាន​ក្លិន​ខ្មោះ​ ​(​បន្តិច​ៗ​)​ ​ហើយ​ថែមទាំង​ធំ​ផង​ ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រកបដោយ​ថ្នាំ​ដុសលាប​ឲ្យ​អ្នក​បន្តិច​មើល​ ​ដើម្បីនឹង​ឲ្យ​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​បាន​សេចក្តី​សុខ​ស្រួល​។​
 [​១២​]​ ​(​នា​ងន​ឡិនិ​កា​…​)​ ​បពិត្រ​តាបស​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ការ​ប្រកបដោយ​មន្ត​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ ​ការ​ប្រកបដោយ​ថ្នាំ​ដុស​ទាំងឡាយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ ​ឱសថ​ទាំងឡាយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ ​អវយវៈ​ណា​របស់​លោក​ដ៏​ទន់​ ​ៗ​ ​ចូរ​លោក​នាំចេញ​នូវ​រោគ​រមាស់​ដោយ​អវយវៈ​នោះ​ ​ទើប​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ស្រួល​តទៅ​។​
 [​១៣​]​ ​(​ឥសិ​សិង្គៈ​…​)​ ​អាស្រម​របស់​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​នៅ​ខាងណា​អំពី​ទីនេះ​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​អ្នក​អភិរម្យ​ក្នុង​ព្រៃ​ដែរ​ឬ​ ​អ្នកមាន​មើម​ឈើ​ ​ផ្លែឈើ​ច្រើន​ដែរ​ឬ​ ​សត្វ​សាហាវ​ទាំងឡាយ​ ​មិន​បៀតបៀន​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ទេ​ឬ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៤ | បន្ទាប់
ID: 636873164338800791
ទៅកាន់ទំព័រ៖