ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ពួក​សត្វ​នរក​មានខ្លួន​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ហើយ​ ​ទាំង​ខាងក្នុង​ខាងក្រៅ​ជានិច្ច​ ​ស្វែងរក​នូវ​ទី​ចេញ​អំពី​នរក​ ​តែ​មិនបាន​នូវ​ទ្វារ​។​ ​ពួក​សត្វ​នរក​នោះ​ស្ទុះ​ទៅ​ទិសខាងកើត​ ​ស្ទុះ​អំពី​ទិសខាងកើត​នោះ​ ​ទៅ​ទិសខាងលិច​ ​ស្ទុះ​ទៅ​ទិសខាងជើង​ ​ស្ទុះ​អំពី​ទិសខាងជើង​ ​ទៅ​ទិសខាងត្បូង​ ​សត្វ​នរក​ទាំងនោះ​ទៅដល់​ទ្វា​រណា​ៗ​ ​ទ្វា​រនោះៗ​ ​ឯង​ ​ក៏​បិទ​ជិត​។​ ​ពួក​ជន​ដែល​ទៅកាន់​នរក​ ​រងទុក្ខ​ច្រើន​ ​ផ្គង​ដើមដៃ​កន្ទក់កន្ទេញ​អស់​សែន​នៃ​ឆ្នាំ​ជាច្រើន​។​ ​បុគ្គល​មិន​គប្បី​ចូល​ទៅ​បៀតបៀន​នូវ​ពួក​ឥសី​ ​ដែល​មាន​សភាព​ជា​សប្បុរស​ ​ដូចជា​បុគ្គល​មិន​គួរ​ចូល​ទៅ​ជិត​អាសីរពិស​ដែល​ខឹង​ ​មាន​តេជះ​គេ​កន្លង​រំលង​បាន​ដោយ​ក្រ​ ​(​ជន​ទាំងនោះ​ ​រមែង​ធ្លាក់ទៅក្នុង​នរក​ ​ព្រោះតែ​បៀតបៀន​)​ ​នូវ​ពួក​ឥសី​អ្នក​សង្រួម​មានត​បៈ​។​ ​ព្រះរាជា​ព្រះនាម​អ​ជ្ជុ​នៈ​ ​មាន​ខ្មាន់ធ្នូ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​មាន​ពួក​ពល​ដ៏​ច្រើន​ ​ជា​អធិបតី​ក្នុង​ដែន​ឈ្មោះ​កេត​កៈ​ ​អាច​លើក​ធ្នូ​ដែល​ពួក​ខ្មាន់ធ្នូ​ ​៥០០​ ​លើកឡើង​បាន​ដោយ​ដើមដៃ​ ​១,០០០​ ​បៀតបៀន​ឥសី​ឈ្មោះ​គោត​មៈ​ ​ហើយ​វិនាស​។​ ​ព្រះរាជា​ទណ្ឌ​កី​ ​បាន​បាច​រោយ​ធូលី​ ​(​ស្តោះ​)​ ​លើ​តាបស​ឈ្មោះ​កី​សវ​ច្ឆៈ​ ​មិន​មាន​ធូលី​ ​(​កិលេស​)​ ​ព្រះរាជា​នោះ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ ​ដូចជា​ដើមត្នោត​ ​ដែលគេ​កាត់ត្រង់​គល់​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៦ | បន្ទាប់
ID: 636873177067728844
ទៅកាន់ទំព័រ៖