ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​(​ឥឡូវនេះ​)​ ​អ្នក​មិន​ពុះឧស​ ​មិន​ដងទឹក​ ​មិន​បង្កាត់ភ្លើង​ ​មិន​ស្ងោរ​វត្ថុ​សម្រាប់​បរិភោគ​ ​នែកូន​របស់​អញ​ ​ថ្ងៃនេះ​អ្នក​មិន​ហៅរក​អញ​ ​អ្នក​បាត់​របស់​អ្វី​ឬ​ ​ឬក៏​អ្នក​កើតទុក្ខ​ក្នុងចិត្ត​ដូចម្តេច​។​
 [​១៨​]​ ​(​ឥសិ​សិង្គៈ​…​)​ ​ជដិល​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​មក​ក្នុង​ទីនេះ​ ​ជា​មនុស្ស​គួរ​គយគន់​ ​មាន​ដងខ្លួន​ទ្រទេសទ្រទន់​ ​មិន​ខ្ពស់​ពេក​ ​មិន​ទាប​ពេក​ ​ញ៉ាំង​អាស្រមបទ​ឲ្យ​ភ្លឺ​សាយ​ពាសពេញ​ដោយ​សក់​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ខ្មៅស្រិល​ដូចជា​ពណ៌​នៃ​ស្លាប​កន្លង់​ ​របស់​ជដិល​ដ៏​ចំរើន​ ​(​នោះ​)​។​ ​(​ជដិល​នោះ​)​ ​មិនទាន់​ដុះ​ពុកមាត់​នៅឡើយ​ទេ​ ​ទើបនឹង​បួស​ថ្មី​ៗ​ ​មាន​ទាំង​របស់​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​ជើងបាត្រ​ ​ពាក់​ត្រង់​ក​របស់​គាត់​ ​មាន​ពក​ពីរ​ជាគូ​ ​ភ្លឺ​បំព្រង​ ​ដូចជា​ផ្លែ​ទន្លាប់​មាស​ ​ដុះ​ក្បំ​ល្អ​ត្រង់​ទ្រូង​។​ ​មុខ​ជដិល​នោះ​ ​គួរ​គយគន់​ក្រៃពេក​ ​មាន​កំពូល​នៃ​គ្រឿងប្រដាប់​ត្រចៀក​ទាំងឡាយ​សំយុង​ចុះ​ ​ឰដ៏​ត្រចៀក​ទាំងឡាយ​ ​កាល​មាណព​ ​(​នោះ​)​ ​ត្រាច់​ទៅ​ ​គ្រឿងប្រដាប់​នៃ​ត្រចៀក​ទាំងនោះ​ ​ក៏​រុង​រឿង​ផ្លេក​ៗ​ផង​ ​មាន​ទាំង​ខ្សែសយ​រុំ​ព័ទ្ធ​ផ្នួងសក់​ទាំងឡាយ​ផង​។​
ថយ | ទំព័រទី ៧ | បន្ទាប់
ID: 636873164997528468
ទៅកាន់ទំព័រ៖