ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦១

​ពួក​បណ្ឌិត​ ​រមែង​ឃើញ​ដោយ​ល្អ​នូវ​សង្គហធម៌​ទាំង​នុ៎ះ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បណ្ឌិត​ទាំងនោះ​ ​រមែង​ដល់​នូវ​ភាពជា​ធំ​ ​ទាំង​ជា​អ្នក​គួរ​សរសើរ​។​ ​មាតាបិតា​ ​ជា​អ្នក​អនុគ្រោះ​ដល់​ពួក​សត្វ​ ​គឺ​បុត្រ​ ​បណ្ឌិត​ហៅថា​ ​ព្រហ្ម​ផង​ ​បុព្វាចារ្យ​ផង​ ​អា​ហុនេ​យ្យៈ​ផង​ ​របស់​កូន​ទាំងឡាយ​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​បណ្ឌិត​គប្បី​នមស្ការ​ ​ធ្វើសក្ការៈ​ចំពោះ​មាតាបិតា​នោះ​ ​ដោយ​បាយ​ ​ទឹក​ ​សំពត់​ ​ទីដេក​ ​គ្រឿង​អប់​ ​ដោយ​ការ​ផ្ងូត​ ​និង​ការ​លាង​ជើង​។​ ​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​សរសើរ​នូវ​បុគ្គល​នោះ​ ​ព្រោះតែ​ការ​បំរើ​ចំពោះ​មាតាបិតា​នោះ​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​លះលោក​នេះ​ទៅ​ ​រមែង​រីករាយ​ក្នុង​ឋានសួគ៌​។​

​ចប់​សោ​ណ​នន្ទ​ជាតក​ ​ទី២​។​
​ឧទ្ទាន​នៃ​សត្ត​តិ​និបាត​នោះ​ ​គឺ​

​ចប់​ ​សត្ត​តិ​និបាត​។​

ID: 636873187052709953

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤