ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

​បពិត្រ​ព្រះ​ជនិន្ទ​ ​បណ្ឌិត​បុរស​ ​ស្គាល់​នូវ​បុគ្គល​ណា​ថា​ ​អ្នកនេះ​មាន​សីល​ ​មានការ​ចេះដឹង​ច្រើន​ដូ​ចេ្នះ​ ​បណ្ឌិត​បុរស​នោះ​ ​គួរ​ធ្វើមេ​ត្រី​ភាពជា​មួយ​នឹង​បុគ្គល​នោះ​ ​ព្រោះថា​ការសេពគប់​ដោយ​សប្បុរស​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​នាំមក​នូវ​សេចក្តី​សុខ​ពិត​។​
 [​២៤០​]​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​ព្រះអង្គ​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់​លីលា​ ​បាន​ពោល​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ដ៏​ឧត្តម​ក្នុង​សំណាក់​នៃ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​ចំរើន​ដោយ​ចុង​នង្គ័ល​ ​ធ្វើ​មេ្ត​ចនឹង​ដឹងសេចក្តី​ចំរើន​ដូច​អ្នកដទៃ​។​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ចាប់​មហោសធ​នេះ​ត្រង់​ ​ក​ ​ហើយ​ឲ្យ​វិនាស​ចាក​ដែន​របស់​អញ​ចេញទៅ​ ​ព្រោះ​វាហ៊ាន​និយាយ​ឲ្យ​អញ​អន្តរាយ​នូវ​ការបាន​ស្រីកែវ​។​
 [​២៤១​]​ ​(​ព្រះបាទ​វិទេហៈ​.​.​.​)​ ​ម្នាល​មហោសធ​ ​បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​ចាក់ដោត​ដោយ​ទោស​ដែល​កន្លងទៅ​ហើយ​ទេ​ ​អ្នក​ចាក់ដោត​យើង​ ​ដូច​គេ​យក​ជន្លួញ​ចាក់សេះ​ដែល​ចងទុក​ហើយ​ធ្វើអ្វី​។​ ​ប្រសិនបើ​អ្នក​ឃើញ​សេចក្តី​រួច​របស់​យើង​ ​ឬ​ឃើញ​សេច​ក្តី​កេ្ស​មរ​បស់​យើង​ ​ចូរ​អ្នក​ពន្យល់​យើង​ដោយ​សោត្ថិភាព​នោះ​ចុះ​ ​អ្ន​ក​ចំា​បាច់​ចាក់ដោត​យើង​ដោយ​ទោស​ដែល​កន្លងទៅ​ហើយ​ធ្វើអ្វី​។​
ថយ | ទំព័រទី ១១៣ | បន្ទាប់
ID: 636873429315566595
ទៅកាន់ទំព័រ៖