ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

 ​[​៣៤​]​ ​(​ព្រះវរបិតា​)​ ​ឯ​យាន​របស់ខ្ញុំ​ឥតមាន​ខូច​ទេ​ ​វាហនៈ​របស់ខ្ញុំ​ក៏​ប្រព្រឹត្តទៅ​បាន​ដោយ​ស្រួល​ ​ព្យាធិ​ទាំងឡាយ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​សរីរៈ​ ​មិន​មានដល់​ខ្ញុំ​ទេ​។​
 [​៣៥​]​ ​(​មហាសត្វ​)​ ​ជនបទ​នៅ​ទី​ប្រទល់ដែន​របស់​ព្រះអង្គ​ ​(​ស្រុក​ ​និង​និគម​)​ ​របស់​ព្រះអង្គ​ទាំងមូល​ ​ដែល​តាំងនៅ​កណ្តាល​ផែនដី​ ​ជា​ស្រុក​សម្បូណ៌​ដែរ​ឬ​ ​ឃ្លាំង​ ​និង​ជង្រុក​ ​ព្រះអង្គ​បាន​តម្កល់ទុក​ស្រួលបួល​ទេ​ឬ​។​
 [​៣៦​]​ ​(​ព្រះវរបិតា​)​ ​ជនបទ​នៅ​ទី​ប្រទល់ដែន​របស់ខ្ញុំ​ ​(​ស្រុក​ ​និង​និគម​)​ ​ទាំងមូល​របស់ខ្ញុំ​ ​ដែល​តាំងនៅ​កណ្តាល​ដែន​ ​ជា​ស្រុក​សម្បូណ៌​ ​ឃ្លាំង​ ​និង​ជង្រុក​ទាំងអស់​ ​ខ្ញុំ​បាន​តម្កល់ទុក​ស្រួលបួល​ហើយ​។​
 [​៣៧​]​ ​(​មហាសត្វ​)​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ព្រះអង្គ​សេ្តច​យាង​មក​ល្អ​ហើយ​ ​មួយទៀត​ ​ព្រះអង្គ​ស្តេច​មក​ ​មិនមែន​អាក្រក់​ទេ​ ​រាជបុរស​ចូរ​រៀបចំ​បល្ល័ង្ក​ជាទី​គង់​របស់​ព្រះរាជា​។​
 ​[​៣៨​]​ ​ព្រះអង្គ​គង់​លើ​កម្រាល​ស្លឹកឈើ​ ​ដែលគេ​តែងតាំង​ហើយ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ ​យក​ទឹក​អំពី​ទីនេះ​ ​លាង​ព្រះ​បាទា​របស់​ព្រះអង្គ​ចុះ​។​
 [​៣៩​]​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​ស្លឹក​នេះ​ដែល​អាត្មាភាព​ចម្អិន​ហើយ​ ​ជា​របស់​មិន​មាន​រសប្រៃ​ ​បពិត្រ​មហា​រាជ្យ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​សេ្តច​សោយ​ចុះ​ ​ព្រះអង្គ​ទើប​ស្តេច​យាង​មកដល់​ ​ទុកជា​ភ្ញៀវ​របស់​អាត្មាភាព​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៤ | បន្ទាប់
ID: 636873390002968043
ទៅកាន់ទំព័រ៖