ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

 ​[​៤០​]​ ​(​ព្រះវរបិតា​)​ ​ខ្ញុំ​មិន​បរិភោគ​ស្លឹក​នេះ​ទេ​ ​ព្រោះ​ស្លឹកឈើ​នេះ​ ​មិនមែន​ជា​ភោជន​របស់ខ្ញុំ​ ​ខ្ញុំ​បរិភោគ​តែ​បាយ​នៃ​ស្រូវសាលី​ ​ដែល​លាយ​ដោយ​សាច់​ដ៏​ស្អាត​។​ ​
​ [​៤១​]​ ​សេចក្តី​អស្ចារ្យ​កើត​ប្រាកដ​ដល់​ខ្ញុំ​ ​ព្រោះ​ឃើញ​ ​(​លោក​)​ ​នៅ​ស្ងាត់​តែ​មា្នក់​ឯង​ ​កាល​លោក​បរិភោគភោជន​បែបនេះ​ ​សម្បុរ​នៅតែ​ស្រស់ថ្លា​ដោយហេតុ​ដូ​ចមេ្តច​។​
​ [​៤២​]​ ​(​មហាសត្វ​)​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​អាត្មាភាព​ម្នាក់ឯង​ ​សិង​លើ​កម្រាល​ស្លឹក​ ​ដែល​តាំង​ទុក​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​វណ្ណៈ​របស់​អាត្មាភាព​ស្រស់ថ្លា​ដោយ​ដំណេក​ម្នាក់ឯង​នោះ​ ​។​ ​ពួក​អ្នករក្សា​ព្រះរាជា​ ​ដែល​សៀត​ព្រះ​ខាន់​ ​មិន​ប្រាកដ​ដល់​អាត្មាភាព​ទេ​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជា​ ​វណ្ណៈ​របស់​អាត្មាភាព​ ​ថ្លាស្រស់​ដោយ​ដំណេក​ម្នាក់ឯង​នោះ​។​ ​អាត្មាភាព​ ​មិន​តាម​សោក​ ​នឹង​អារម្មណ៍​ដែល​កន្លង​ហើយ​ ​មិន​ប្រា​ថា្ន​នូវ​អារម្មណ៍​ដែល​មិនទាន់​មកដល់​ ​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ដោយ​វត្ថុ​ដែល​លើកឡើង​ចំពោះមុខ​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​វណ្ណៈ​របស់​អាត្មាភាព​ ​រមែង​ថ្លាស្រស់​។​ ​ជនពាល​ទាំងឡាយ​ ​តែង​រីងស្ងួត​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ប្រា​ថា្ន​អារម្មណ៍​ដែល​មិនទាន់​មកដល់​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​តាម​សោក​ស្តាយ​អារម្មណ៍​ដែល​កន្លងទៅ​ហើយ​នេះ​ ​ដូចជា​ដើម​បបុស​មាន​សម្បុរ​ខៀវ​ ​ដែលគេ​ដក​ហាល​ថ្ងៃ​ដូចោ្នះ​។​

ID: 636873390227080862

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥