ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

​បពិត្រ​ព្រះរាជបុត្រ​ ​កាលបើ​ព្រះអង្គ​សេ្តច​ទៅ​ហើយ​ ​ព្រះរាជ​បិតា​ ​និង​ព្រះមាតា​ ​គប្បី​ប្រទាន​ ​(​រង្វាន់​)​ ​ដល់​ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជបុត្រ​ ​កាល​ទ្រង់​ស្តេច​ទៅ​ហើយ​ ​ពួក​ស្រីស្នំ​ ​និង​រាជកុមារ​ ​ពួក​ឈ្មួញ​ ​និង​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​ជន​ទាំងអម្បាល​នោះ​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​ ​គប្បី​ឲ្យ​ ​(​រង្វាន់​ដល់​ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ​)​។​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជបុត្រ​ ​កាល​ទ្រង់​ស្តេច​ទៅ​ហើយ​ ​ពួក​ហ្មដំរី​ ​ពួក​ពល​រក្សាព្រះអង្គ​ ​ពួក​ពល​រថ​ ​ពួក​ថ្មើរជើង​ ​ជន​ទាំងអម្បាល​នោះ​ ​មាន​ចិ​ត្ត​តេ្រ​ក​អរ​ ​គប្បី​ឲ្យ​ ​(​រង្វាន់​ដល់​ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ​)​។​ ​បពិត្រ​ព្រះរាជបុត្រ​ ​កាល​ទ្រង់​សេ្តច​ទៅ​ ​ពួក​អ្នកជនបទ​ ​និង​ពួក​អ្នក​និគម​ ​មាន​ធញ្ញា​ហារ​ច្រើន​ ​មក​ប្រជុំ​គ្នា​ ​គប្បី​ឲ្យ​គ្រឿង​បណ្ណាការ​ទាំងឡាយ​ដល់​ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ​។​
 [​១២​]​ ​(​ព្រះ​មហាសត្វ​.​.​.​)​ ​ខ្ញុំ​ដែល​ព្រះបិតា​មាតា​ ​អ្នក​ដែន​ ​អ្នក​និគម​ ​និង​ពួក​រាជកុមារ​ទាំងពួង​ ​បាន​លះ​ចោល​ហើយ​ ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​ ​ខ្ញុំ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ខ្ញុំ​ដែល​ព្រះមាតា​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទទួល​រាជ្យ​ ​៧​ ​ថ្ងៃហើយ​ ​ខ្ញុំ​ដែល​ព្រះបិតា​លះ​ចោល​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​បួស​នៅក្នុង​ព្រៃ​តែម្នាក់ឯង​ ​មិន​ប្រា​ថា្ន​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ឡើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៥ | បន្ទាប់
ID: 636873387733638245
ទៅកាន់ទំព័រ៖