ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

​ក្នុង​កាលមុន​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូម្បី​ឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នកពោល​នូវ​ពាក្យ​សត្យ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នកបំរើ​មាតា​ ​និង​បិតា​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​កោតក្រែង​នូវ​បុគ្គល​ជាធំ​ក្នុង​ត្រកូល​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជាទីស្រឡាញ់​ដោយ​វិសេស​របស់ខ្ញុំ​ជាង​ជីវិត​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​បុណ្យ​ណា​នីមួយ​ ​ដែល​ខ្ញុំ​ផង​ ​ដែល​បិតា​របស់​អ្នកផង​ ​បាន​ធ្វើ​ហើយ​ ​ដោយ​កុសល​ទាំងអស់​នោះ​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​។​
 [​១២៣​]​ ​បិតា​ឃើញ​សាមៈ​ជា​បុត្ត​ ​ដួល​ប្រឡាក់ប្រឡូស​ដោយ​អាចម៍ដី​ ​ត្រូវ​សេចក្តី​សោក​ព្រោះ​កូន​បៀតបៀន​ហើយ​ ​បាន​ពោល​នូវ​ពាក្យសច្ចៈ​ថា​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​សាមៈ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដោយ​សច្ចៈ​ណា​ ​សូមឲ្យ​ពិស​របស់​សាមៈ​ ​សាបរលាប​ទៅ​ដោយ​ការ​ពោល​សច្ចៈ​នុ៎ះ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៦២ | បន្ទាប់
ID: 636873401576500012
ទៅកាន់ទំព័រ៖