ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

​ព្រះរាជ​បិតា​បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អង្គុយ​លើ​ព្រះ​ឧរុ​ ​ហើយ​ទ្រង់​វិនិច្ឆ័យ​ក្តី​ថា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​សំឡាប់​ចោរ​ ​១​ ​នាក់​ ​ចូរ​ចង​ចោរ​ ​១​ ​នាក់​ ​(​ធ្វើ​ចោរ​ ​១​ ​នាក់​)​ ​ឲ្យ​ប្រឡាក់​ដោយ​ទឹកក្បុង​។​ ​ចូរ​ដោត​ចោរ​ ​១​ ​នាក់​លើ​ឈើស្រួច​ ​ព្រះរាជ​បិតា​ត្រាស់​បង្គាប់​មហាជន​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូ​ចេ្នះ​ ​លុះ​ខ្ញុំ​ស្តាប់​នូវ​វាចា​ដ៏​អាក្រក់​នោះ​ ​ដែល​ព្រះរាជ​បិតា​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហើយ​។​ ​ខ្ញុំ​មិន​គ​ទេ​ ​តែ​មាន​ភេទ​ដូច​បុគ្គល​គ​ ​ខ្ញុំ​មិន​ខ្វិន​ទេ​ ​តែ​សន្មត​ថា​ដូចជា​ខ្វិន​ ​ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ជ្រមុជជ្រមុល​ក្នុង​មូត្រ​ ​និង​ករីស​របស់​ខ្លួន​។​ ​ជីវិត​ ​(​របស់​សត្វ​)​ ​លំបាក​ផង​ ​តិច​ផង​ ​ជីវិត​នោះ​ ​ប្រកបដោយ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​ណា​អាស្រ័យ​នូវ​ជីវិត​នេះ​ហើយ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​ពៀរ​ដោយហេតុ​ណា​នីមួយ​។​ ​បុគ្គល​ណា​អាស្រ័យ​នូវ​ជីវិត​នេះ​ហើយ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​ពៀរ​ដោយហេតុ​ណា​នីមួយ​ ​ព្រោះ​មិនបាន​បញ្ញា​ផង​ ​ព្រោះ​មិនឃើញ​ធម៌​ផង​។​ ​សេចក្តី​ប្រា​ថា្ន​ជា​ផល​ ​តែង​សម្រេច​ដល់​ខ្ញុំ​កាល​មិន​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នកមាន​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ចាស់​ក្លា​ហើយ​ ​នែ​នាយ​សារថី​ ​អ្នក​ចូរ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ចុះ​។​ ​ប្រយោជន៍​ដ៏​ប្រពៃ​ ​តែង​សម្រេច​ដល់​ខ្ញុំ​ ​កាល​មិន​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នកមាន​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ចាស់​ក្លា​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​ចេញផុត​ហើយ​ ​នឹង​មាន​ភ័យ​អំពី​ណា​។​
ថយ | ទំព័រទី ៧ | បន្ទាប់
ID: 636873388164132868
ទៅកាន់ទំព័រ៖