ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦២

​ព្រោះថា​ ​ទីពឹង​ទាំងឡាយ​របស់​បុគ្គល​អ្នកធ្វើ​បាប​ ​ជា​បុគ្គល​ដែល​កម្ម​របស់​ខ្លួន​រួបរឹត​ហើយ​ ​មិន​មាន​ទេ​ ​ពួក​សត្វ​អ្នកមាន​អំពើលាមក​នោះ​ ​រមែង​រង​នូវ​បាប​ ​ទើបបាន​ជាពួក​ជន​ទាំងនោះ​ ​(​មាន​ក្បាល​សំយុង​ចុះ​)​ ​ត្រូវ​នាយ​និរយបាល​ទម្លាក់​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ​។​
 [​១៧៥​]​ ​(​ព្រះរាជា​.​.​.​)​ ​ពួក​សត្វ​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​ខ្ពស់​ ​និង​ទាប​ផេ្សង​ៗ​គ្នា​ ​ជា​អ្នក​ត្រដាបត្រដួស​ ​មាន​រួប​គួរខ្លាច​ពន់ពេក​ ​ប្រាកដ​នៅក្នុង​នរក​ទាំងឡាយ​ ​ម្នាល​ទេព​បម្រើ​ ​ភ័យ​មានដល់​ខ្ញុំ​ព្រោះ​ឃើញ​ ​ម្នាល​មាត​លិ​ទេវ​សារថី​ ​ខ្ញុំ​សួរ​អ្នក​ ​ពួក​ជន​ដែល​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខវេទនា​ក្លៀវក្លា​ ​ខ្លោចផ្សា​ ​ក្តៅក្រហាយ​ក្រៃលែង​នេះ​ ​តើ​ពួក​សត្វ​ទាំងនេះ​ ​បាន​ធ្វើបាប​ដូ​ចមេ្តច​។​ ​
 [​១៧៦​]​ ​មាត​លិ​ទេវ​សារថី​ ​ដែល​ព្រះបាទ​នេមិ​សួរ​ហើយ​ ​ក៏​ព្យាករ​នូវ​ផល​នៃ​បាបកម្ម​ដែល​ខ្លួន​ដឹង​ហើយ​ ​ទូល​ព្រះរាជា​នោះ​ដែល​មិន​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ណា​ក្នុង​ជីវ​លោក​នេះ​ ​មាន​ទិដ្ឋិ​លាមក​ក្រៃលែង​ ​តែង​ធ្វើ​អំ​ពើ​ដ៏​សិ្នទ្ធ​ ​ព្រោះ​មោហៈ​ ​ទាំង​បបួល​អ្នកដទៃ​ ​(​ឲ្យ​យល់​)​ ​ក្នុង​ទិដ្ឋិ​ទាំងឡាយ​នោះ​ផង​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៦ | បន្ទាប់
ID: 636873407539291064
ទៅកាន់ទំព័រ៖