ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

ខ្លាឃ្មុំ​ដទៃទៀត​ មាន​សម្បុរ​ខៅ្ម​ រោម​រឹង ជា​ម្រឹគ​ឲ្យ​ទុក្ខ​ បុរស​ដែល​ខ្លា​ទាំងនោះ​ឃើញ​ហើយ រត់ឡើង​ដើមឈើ​ក៏​មិន​រួច។ ក្របី​ជា​សត្វ​ប្រហារ តែង​វ័ធ​នឹង​សែ្នង​ មាន​ចុង​ដ៏​មុត តែង​ត្រាច់ទៅមក​ក្នុង​ព្រៃ​នោះ ជិត​ទន្លេ​ឈោ្មះ​សោ​តុ​ម្ព​រា។ មា្ន​លនាង​មទ្រី នាង​ដូចជា​មេគោ​ដែល​មានចិត្ត​ជាប់​នឹង​កូន ឃើញ​គោ​ឈោ្ម​លកំ​ពុង​ទៅតាម​ហ្វូង​ម្រឹ​គក្នុង​ព្រៃ នឹង​ធើ្វ​ដូចម្តេច។ មា្ន​លនាង​មទ្រី ភ័យ​ធំមុខ​ជា​នឹង​មានដល់​នាង​ ដែល​ជា​ស្រ្តី​មិនដឹង​ទី​ខេត្ត​ ព្រោះ​ឃើញ​ស្វា​ទំាង​ឡាយ​ដ៏​ពន្លឹក​ ដែល​ផ្តុំ​គា្ន​ក្បែរផ្លូវ ដែល​ទៅមក​បាន​ដោយ​ក្រ។ មា្ន​លនាង​មទ្រី ក្នុង​បុរី​ នាង​គ្រាន់តែ​ឮ (សូរសម្លេង​) ចចក រមែង​តក់​ស្លុ​តរឿ​យ ៗ ដល់ទៅ​គិ​រី​វង្កត តើ​នឹង​ធើ្វ​ដូ​ចមេ្តច​ទៅ។ កាលដែល​ពួក​បក្សី​ប្រជុំ​គា្ន​ ក្នុង​វេលា​ដែល​ព្រះអាទិត្យ​ឋិតនៅ​ត្រង់​កណ្ដា​ល (ថ្ងៃត្រង់​) ព្រៃធំ​ ក៏​លាន់​ឮសម្លេង​គឹ​កកង ចុះ​នាង​ចង់ទៅ​ក្នុង​ព្រៃធំ​នោះ​ធើ្វ​អ្វី។
 [២៦០​] ព្រះរាជ​បុត្រី​ព្រះនាម​មទ្រី មាន​អវយវៈ​ទាំងអស់​ដ៏​ល្អ បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះរាជ​បិតាក្មេក​នោះ​ថា​ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ប្រាប់​ដល់​ខ្ញុំម្ចាស់​នូវ​ភ័យ ដែល​មាន​ចំពោះមុខ​ទាំង​ឡាយ​ណា ក្នុង​ព្រៃ ឯខ្ញុំ​ម្ចាស់​អាច​ទទួល​អត់ទ្រាំ​ភ័យ ដែល​មាន​ចំពោះមុខ​ទាំង​អស់នោះ​បាន​ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ប្រសើរ​ក្នុង​រថ ខ្ញុំម្ចាស់​នឹង​ទៅ​ពុំខាន​ឡើយ។
ថយ | ទំព័រទី ១២២ | បន្ទាប់
ID: 637344853327887338
ទៅកាន់ទំព័រ៖