ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

រាជព្រឹក្ស​ ខ្មួញ កំ​ញ៉ាន រាក់​ខ្មៅ ជ្រៃធំ ទន្លា និ​ងធ្នង់​ជាច្រើន បញេ្ចញ​ផ្កា​ក្នុង​ទីនោះ។ ខែ្លង​គង់ ស្រល់ សោ្មល​ សង្ឃ័រ ខ្នុរសម្ល ត្របែកព្រៃ និ​ងរាំង ជ្រុះ​ផ្កា​ក្នុង​ទីនោះ ដូចជា​លាន​ចម្បើង។ ក្នុង​ភូមិភាគ​ជាទី​មនោ​រម្យ ជិត​អាស្រម​នោះ មាន​ស្រះ​បោក្ខរណី ដេរដាស​ដោយ​ផ្កាឈូក​ និ​ងផ្កា​ព្រលិត ដូច​ជា​ក្នុង​នន្ទ​នវ័​នរ​បស់​ពួក​ទេវតា។ មួយទៀត ពួក​តា​វ៉ៅ​ដែល​ស្រវឹង​ដោយ​រស​ផ្កា យំ​ពីរោះ នៅ​លើ​ឈើ​ដែល​មាន​ផ្ការីក​តាម​រដូវ​ ញុំាង​ព្រៃ​នោះ​ឲ្យ​លាន់ឮ​គឹកកង។ លំអង​ដែល​រោយ​រាយ​ចេញ​អំពី​កេសរ ដែល​មាននៅ​គ្រប់​ស្លឹក​ឈូក មាន​រស​ផែ្អម​ បើ​ខ្យល់បក់​ផាត់​មក​ក្នុង​ទី​អាស្រម​នុ៎ះ​ អំពី​ទិសខាងត្បូង​ និ​ងខាងលិច។ អាស្រម​ក៏​ដេរ​ដាស​ដោយ​លំអង​កេសរផ្កា​ឈូក​ ក្នុង​ស្រះ​បោក្ខរណី​នុ៎ះ មាន​ផែ្ល​ក្រចាប់​ដ៏​ថ្លោ​ស ៗ និ​ងស្រូវសាលី​ជ្រុះ​រុះរោយ​រាយ​លើ​ផែនដី។ មួយទៀត មាន​ត្រី អណើ្ត​ក និ​ងក្តាម​ ច្រើនបែប ហែបហែល​ទៅមក​ក្នុង​ស្រះ​នោះ​ រស​ដែល​ហូរចេញ​អំពី​ក្រអៅឈូក មាន​ឱជា​ដូច​ទឹកឃ្មុំ និ​ងរ​សដែល​ហូរចេញ​អំពី​មើម​ឈូក​ មាន​ឱជា​ដូច​ទឹកដោះស្រស់​ និ​ងទឹក​ដោះ​ថ្លា​ ព្រៃ​នោះ​មាន​ក្លិន​ក្រ​អូប​ផេ្សង​ៗ ផ្សព្វ​ផ្សា​យកិ្លន​ឈ្ងុយ​ឈ្ង​ប់។
ថយ | ទំព័រទី ១៤៨ | បន្ទាប់
ID: 637344879507490603
ទៅកាន់ទំព័រ៖