ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

កូនតូច​ទាំងពីរ​ប្រឡាក់​ដោយ​អាចម៍ដី រមែង​ឈរ​ចាំ​ទទួល​អញ​ក្នុង​ប្រទេស​នេះ​ ក្នុង​ទី​ជិត​អាស្រម។ កូនតូច​ទាំងនោះ ធ្លាប់តែ​ស្ទុះ​មក​ព័ទ្ធជុំវិញ មាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​រីក​រា​យ នាំគ្នា​លោត​មក ហាក់ដូចជា​ (ញ៉ាំង​ហ្ឫ​ទ័យ​របស់​មាតា​) ឲ្យ​កំរើក ដូច​កូន​ម្រឹគ​ទាំងឡាយ​ (ឃើញ​មេ​) ហើយ​ដំឡើង​ស្លឹកត្រចៀក​ (អើត​ ក ចូល​ទៅ​ជិត​មេ រីករាយ​ត្រេកអរ ស្ទុះ​ទៅ​ព័ទ្ធជុំវិញ​) ថ្ងៃ​នេះ អញ​មិនបាន​ឃើញ​កូន​ទាំងពីរ គឺជា​លី និង​នាង​កណ្ហាជិនា​នោះ។ អញ​លះបង់​កូន​ទាំងពីរ ហើយ​ចេញទៅ ដូច​មេ​ពពែ​ ឬមេ​ម្រឹគ លះបង់​កូន ដូច​មេ​បក្សី​ចេញ​អំពី​ (សម្បុក​) ឬដូច​មេ​សីហៈ​ ប្រាថ្នា​សាច់​ (លះបង់​កូន​របស់​ខ្លួន ដើរចេញ​ទៅ​រក​ចំណី​) ថ្ងៃនេះ​ អញ​មិនបាន​ឃើញ​កូន​ទាំងពីរ គឺជា​លី និង​នាង​កណ្ហាជិនា​នោះ។ នេះ​ស្នាមជើង​នៃ​កូន​ទាំងពីរ​នោះ​ ដូច​ (ស្នាមជើង​) នៃ​ហ្វូង​ដំរី​ក្បែរ​ភ្នំ​ ពំនូក​ខ្សាច់​ដែល​កូន​ទាំងពីរ​នាំគ្នា​ពូន ក៏​ខ្ចាត់ខ្ចាយ​ក្នុង​ទី​ជិត​នៃ​អាស្រម ថ្ងៃនេះ​ អញ​មិនបាន​ឃើញ​កូន​ទាំងពីរ គឺជា​លី និង​នាង​កណ្ហាជិនា​នោះ។ កូន​តូច​ទាំងពីរ​រោយរាយ​ដោយ​ខ្សាច់ ប្រឡាក់​ដោយ​អាចម៍ដី រមែង​ស្ទុះ​មក​ព័ទ្ធជុំវិញ​ អញ​មិនបាន​ឃើញ​ទា​រក​ទាំងនោះ។ កាលពីដើម កូន​ទាំងពីរ​ណា ទទួល​អញ​ដែល​មក​អំពី​ព្រៃ​ឆ្ងាយ ថ្ងៃនេះ អញ​មិនបាន​ឃើញ​កូន​ទាំងពីរ​នោះ​ គឺជា​លី និង​នាង​កណ្ហា​ជិ​នា។
ថយ | ទំព័រទី ១៧៩ | បន្ទាប់
ID: 637344891969520256
ទៅកាន់ទំព័រ៖