ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

រាជសេវកៈ មិន​គប្បី​សំគាល់​ការ​ដេក​ច្រើន​ មិន​ត្រូវ​ផឹកសុរា​ឲ្យ​ស្រវឹង មិន​ត្រូវ​បៀតបៀន​ពួក​ម្រឹគ​ដែល​ទ្រង់​ឲ្យ​អភ័យ រាជសេវកៈ​នោះ ទើប​គួរ​នៅក្នុង​រាជត្រកូល។ រាជសេវកៈ​មិន​ត្រូវ​ឡើង​កាន់​តាំង​ មិន​ត្រូវ​ឡើ​ងកាន់​បល្ល័ង្ក មិន​ត្រូវ​ឡើង​កាន់​កៅអី​ មិន​ត្រូវ​ឡើង​កាន់​នាវា ឬកាន់​រថ​របស់​ព្រះរាជា ដោយ​គិតថា ខ្លួន​អញ ព្រះរាជា​ប្រោសប្រាណ​ហើយ​ ដូច្នេះ​ទេ រាជសេវកៈ​នោះ ទើប​គួរ​នៅក្នុង​រាជត្រកូល។ រាជសេវកៈ​ជា​អ្នក​វាងវៃ​ ត្រូវ​គាល់​ព្រះរាជា ក្នុង​ទី​មិន​ឆ្ងាយ​ពេក មិន​ជិត​ពេក គប្បី​ឋិតនៅ​ល្មម​តែ​ព្រះរាជា​ទត​ឃើញ​ ទាំង​ខ្លួនឯង​ក៏​មើលឃើញ​ព្រះរាជា​ជា​ម្ចាស់។ រាជសេវកៈ​ (គួរ​គិតថា​) ព្រះរាជា​មិនមែន​ជា​សំឡាញ់​របស់​អញ​ទេ។ ព្រះរាជា​មិនមែន​ជាគូ​កន​ (របស់​អញ​ទេ​) ធម្មតា ព្រះរាជា​ទាំងឡាយ​ រមែង​ខ្ញាល់​ឆាប់ ដូច​ភ្នែក​ដែល​ត្រូវ​លំអង មាន​កន្ទុយស្រូវ (ជាដើម​) ប៉ះពាល់។ ជន​ជា​បណ្ឌិត អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា មិន​ត្រូវ​សំគាល់​ថា ព្រះរាជា​បូជា​អញ​ហើយ ក៏​ពិតទូល​ហេតុ​អាក្រក់​ ចំពោះ​ព្រះរាជា ដែល​យាង​មកកាន់​បរិស័ទ។
 [១៣១​] រាជសេវកៈ ទុកជា​បាន​អនុញ្ញាត​ទ្វារ​ហើយ ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ទ្វារ (ទៀត​ សឹម​ចូល​) មិន​ត្រូវ​ទុកចិត្ត​ចំពោះ​ព្រះរាជា​ទាំងឡាយ គប្បី​ប្រយ័ត្ន​ដូច​ភ្លើង​ រាជសេវកៈ​នោះ ទើប​គួរ​នៅក្នុង​រាជត្រកូល។
ថយ | ទំព័រទី ៦០ | បន្ទាប់
ID: 637344805573729525
ទៅកាន់ទំព័រ៖