ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

 [១៩៣​] (ព្រះនាង​វិមលា​…) ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​ទាំងពីរ​នាក់ ជា​អ្នកមាន​សទ្ធា ជា​ម្ចាស់​ទាន​ ផ្ទះ​របស់ខ្ញុំ​ដូច​អណ្តូង​ជាទី​ចុះ​ផឹក​នៃ​ (មហាជន​) ទាំង​សមណព្រាហ្មណ៍​ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឲ្យ​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់។ ខ្ញុំ​ (កាល​នៅ​) ក្នុង​កាល​ចម្បា​នគរ​នោះ បាន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គោរព គឺ​ឲ្យ​ផ្កាកម្រង គ្រឿងក្រអូប​ គ្រឿង​លាប គ្រឿង​ប្រទីប ទីដេក ទីសំណាក់​អាស្រ័យ សំពត់​សម្រាប់​ស្លៀកដណ្តប់ កម្រាល​ដេក​ បាយ និង​ទឹក។ នោះ​ជាវ​ត្ត នោះ​ជា​ព្រហ្មចរិយៈ​របស់ខ្ញុំ​ នែអ្នក​ប្រាជ្ញ ឯឫទ្ធិ សេចក្តី​រុងរឿង កំឡាំង​កាយ​ សេចក្តី​ព្យាយាម និ​ងការ​កើត (ក្នុង​ភព​នាគ​) ទាំង​វិមាន​ធំ​របស់​ខ្ញុំ​នេះ​ នេះ​ជា​ផល​នៃ​កម្ម​ដែ​លខ្ញុំ​សន្សំ​ល្អ​ហើយ​នោះ។
 [១៩៤​] (មហាសត្វ​…) បើ​វិមាន​នេះ គឺ​ព្រះនាង​បាន​ហើយ​យ៉ាងនេះ​ ឈ្មោះថា ព្រះនាង​ជ្រាប​កំណើត​នៃ​ផល​របស់​បុណ្យ​ទាំងឡាយ​ ព្រោះហេតុនោះ ព្រះនាង​កុំ​ប្រហែស​ សូម​ប្រ​ព្រឹ​ត្ត​ធម៌​ ជាហេតុ​ឲ្យបាន​គ្រប់គ្រង​វិមាន​នេះ​តទៅ។
 [១៩៥​] (ព្រះនាង​វិមលា​…) នែ​បណ្ឌិត​ ជា​អាមាត្យ ខ្ញុំ​គប្បី​ឲ្យបាយ និ​ងទឹក ដល់​ពួក​សមណៈ និង​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ពួក​សមណៈ និ​ងព្រាហ្មណ៍​ (ទាំងនោះ​) មិន​មាន​ក្នុង​ភព​នាគ​នេះ​ទេ
ថយ | ទំព័រទី ៨៦ | បន្ទាប់
ID: 637344827369045724
ទៅកាន់ទំព័រ៖