ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៣

ព្រះអង្គ​ចូល​ទៅ​កាន់​ព្រៃ​ដូច​ផ្ទៃមេឃ មាន​ស្មៅ​ចិញ្ចៀន​ខៀវស្រស់​ជានិច្ច​ ចូល​ទៅកាន់​ដងព្រៃ ដេរដាស​ដោយ​ឈើ​មាន​ផ្កា និ​ងឈើ​មាន​ផ្លែ​ទាំងពីរ ដូច​សីហៈ​ប្រាថ្នា​ចំណី។ ក្នុង​ព្រៃ​នោះ មាន​បក្សី​ជាច្រើន​មាន​សម្បុរ​ប្លែក​ ៗ គ្នា មាន​សំឡេង​មូល មាន​សំឡេង​ពី​រោះ​ ស្រែកយំ​ឆ្លងឆ្លើយ​គ្នា​ទៅមក លើ​ដើមឈើ​មាន​ផ្ការីក​តាម​រដូវ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​សេ្តច​ទៅកាន់​ជង្ហុក​ភ្នំ​ និ​ងកន្លែង​កកើត​នៃ​ស្ទឹង​ទាំងឡាយ​ នឹង​បាន​ទត​ឃើញ​ស្រះ​បោក្ខរណី​ ដេរដាស​ដោយ​ដើម​កញ្ជើបាយដាច​ និ​ងដើម​ថ្ងា​ន់។ ជា​ស្រះ​ដេរដាស​ដោយ​ហ្វូង​ត្រី​ដ៏​ច្រើន​ មាន​កំពង់រាប​ស្មើ​ល្អ​ មាន​ទឹក​ច្រើន មាន​សណ្ឋាន​ ៤ ជ្រុង​សើ្ម មាន​ទឹក​មាន​រស​ឆ្ងា​ញ់ មាន​ក្លិន​មិន​គួរ​ខើ្ពម។ សូម​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​សាង​បណ្ណសាលា​ត្រង់​ទិស​ខាងជើង​ ឆៀង​ខាងកើត​នៃ​ស្រះ​បោក្ខរណី​នោះ​ លុះ​ទ្រង់​បាន​សាង​បណ្ណសាលា​ហើយ​ សូម​ទ្រង់​ព្យាយាម​ ត្រាច់​សែ្វ​ងរ​កផលាផល​ចិញ្ចឹម​ព្រះអង្គ​ចុះ។

ចប់ វនប្បវេស​ន៍។


 [២៩០​] (អភិ​សម្ពុទ្ធ​គាថា​) មាន​ព្រាហ្មណ៍​មា្នក់​ឈ្មោះ​ជូជក នៅក្នុង​ដែន​កលិង្គៈ ឯភរិយា​របស់​គាត់​នៅក្មេង​ ឈ្មោះ​នាង​អមិត្តតាបនា។ ពួក​ស្រី​ជា​អ្នក​ដងទឹក​ស្ទឹង​ក្នុង​ស្រុក​នោះ បាន​ទៅ​ស្តីថា​នាង​អមិត្តតាបនា​នោះ​ ផ្អើល​ជ្រួលជ្រើម​ចោមរោម ជេរប្រទេច​នាង​អមិត្តតាបនា​នោះ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៦ | បន្ទាប់
ID: 637344859494355408
ទៅកាន់ទំព័រ៖