ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

ការ​អែបនែប​គឺ​ទិ​ដិ្ឋ​ ១។បេ។ នេះ​ឈ្មោះ​ថា​ ការ​អែបនែប​គឺ​តណ្ហា។បេ។ នេះ​ឈ្មោះថា​ ការ​អែបនែប​គឺ​ទិ​ដិ្ឋ។ បុគ្គល​នោះ​ មិនទាន់​លះបង់​ការ​អែបនែប​គឺ​តណ្ហា​ មិនទាន់​រលាស់ចោល​ការ​អែបនែប​គឺ​ទិដ្ឋិ​ រមែង​អើ​ពើ​នូវ​វាទៈ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ​ថា​ ជា​អ្នក​ត្រេកអរ​ក្ដី​ ថា​ជា​អ្នក​ខឹង​ក្ដី​ ថា​ជា​អ្ន​កវងេ្វង​ក្ដី​ ថា​ជា​អ្នក​ជាប់​ចំពាក់​ក្តី​ ថា​ជា​អ្នក​ស្ទាប​អងែ្អ​លក្ដី​ ថា​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​ការ​រាយ​មាយ​ក្ដី​ ថា​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​ការ​មិន​ដាច់ស្រេច​ក្ដី​ ថា​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​កមាំ្លង​ក្តី​ ព្រោះ​ការ​អែប​នែប​គឺ​តណ្ហា​ ខ្លួន​មិន​ទាន់​លះប​ង់​ ព្រោះ​ការ​អែបនែប​គឺ​ទិដ្ឋិ​ ខ្លួន​មិនទាន់​រលាស់​ចេញ។ អភិសង្ខារ​ទាំងនោះ​ បុគ្គល​មិនទាន់​លះបង់​ហើយ​ បុគ្គល​រមែង​អើពើ​នូវ​វាទៈ​ដោយ​គតិ​ ព្រោះ​អភិសង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​លះបង់​ គឺ​រមែង​ដល់​ ចូល​ទៅ​ជិត​ ប្រកាន់​ ស្ទាបអង្អែល​ ជាប់​ចំពាក់​នូវ​វាទៈ​ថា​ ជា​អ្នក​កើត​ក្នុង​នរក​ក្តី​ កើត​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ក្តី​ កើត​ក្នុង​បិ​ត្តិ​វិស័យ​ក្តី​ ជា​មនុស្ស​ក្តី​ ជា​ទេវតា​ក្តី​ មាន​រូប​ក្តី​ មិន​មាន​រូប​ក្តី​ មាន​សញ្ញា​ក្តី​ មិន​មាន​សញ្ញា​ក្តី​ មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន​ មិន​មាន​សញ្ញា​ក៏​មិនមែន​ក្តី​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) បុគ្គល​មាន​កិលេស​ជា​គ្រឿង​អែបនែប​ រមែង​អើពើ​នូវ​វាទៈ​ក្នុង​ធម៌​ទាំងឡាយ។
ថយ | ទំព័រទី ១៥៣ | បន្ទាប់
ID: 637349345503635691
ទៅកាន់ទំព័រ៖