ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

ការកំណត់​គឺ​តណ្ហា​ អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ​ បាន​លះបង់​ហើយ​ ការកំណត់​ គឺ​ទិដ្ឋិ​ អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ​ បាន​រលាស់​ចោល​ហើយ​ ព្រោះ​លោក​លះបង់​នូវ​ការ​កំណត់​ គឺ​តណ្ហា​ ព្រោះ​លោក​រលាស់ចោល​នូវ​ការកំណត់​ គឺ​ទិដ្ឋិ​ ជន​គប្បី​កំណត់​ដោយ​រាគៈ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​ទោសៈ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​មោហៈ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​មានះ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​ទិដ្ឋិ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​ឧទ្ធច្ចៈ​ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​វិចិកិច្ឆា​ ដូចម្តេច​ គប្បី​កំណត់​ដោយ​អនុស័យ​ទាំងឡាយ​ ដូច​ម្តេច​បាន​ថា​ លោក​នៅ​ត្រេកត្រអាល​ក្តី​ នៅ​ប្រទូស្ត​ក្តី​ នៅ​វង្វេង​ក្តី​ នៅ​ជាប់​ចំពាក់​ក្តី​ នៅ​បបោសអង្អែល​ក្តី​ ដល់​នូវ​ការ​រាយមាយ​ក្តី​ ដល់​នូវ​ការ​មិន​ដាច់ស្រេច​ក្តី​ ដល់​នូវ​កម្លាំង​ក្តី។ អភិសង្ខារ​ទាំងនោះ​ អ្នកប្រាជ្ញ​នោះ​ លះបង់​ហើយ​ ព្រោះ​លោក​លះ​អភិសង្ខារ​ហើយ​ ជន​គប្បី​កំណត់​នូវ​គតិ​ទាំងឡាយ​ថា​ លោក​ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក​ក្តី​ កើត​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ក្តី​ កើត​ក្នុង​ប្រេតវិស័យ​ក្តី​ ជា​មនុស្ស​ក្តី​ ជា​ទេវតា​ក្តី​ ព្រហ្ម​មាន​រូប​ក្តី​ ព្រហ្ម​ឥត​រូប​ក្តី​ ព្រហ្ម​មាន​សញ្ញា​ក្តី​ ព្រហ្ម​ឥត​សញ្ញា​ក្តី​ ព្រហ្ម​មាន​សញ្ញា​ ក៏​មិនមែន​ មិន​មាន​សញ្ញា​ ក៏​មិនមែន​ក្តី​ ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​បាន។ មិន​មានហេតុ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៣ | បន្ទាប់
ID: 637349368240196471
ទៅកាន់ទំព័រ៖