ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

[២៣០​] (ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​ ម្នាល​មេ​ត្តេ​យ្យៈ​) សាសនា​របស់​បុគ្គល​អ្នក​ប្រក​បរឿយៗ​ ក្នុង​មេថុនធម្ម​ រមែង​វិនាស​ដោយពិត​ ទាំង​បុគ្គល​នោះ​ ក៏​រមែង​ប្រតិបត្តិ​ខុស​ អំពើ​នុ៎ះ​ មិនមែន​ជា​អំពើ​ប្រសើរ​ចំពោះ​បុគ្គល​នោះ​ទេ។

 [២៣១​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​អ្នក​ប្រក​បរឿយៗ​ ក្នុង​មេថុនធម្ម​ អធិប្បាយ​ថា​ ឈ្មោះថា​មេថុនធម្ម​ បានខាង​ធម៌​របស់​អសប្បុរស​ ធម៌​របស់​អ្នកស្រុក ធម៌​របស់​ជន​ថោកទាប​ ធម៌​អាក្រក់​ មាន​ទឹកជា​ទីបំផុត​ ធម៌​កើត​ក្នុង​ទី​កំបាំង ការ​ចួប​ជុំ​របស់​បុគ្គល​ពីរ​ ៗ នាក់។ ដែល​លោក​ហៅថា​ មេថុនធម្ម​ តើ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី។ ធម៌​របស់​បុគ្គល​ពីរ​នាក់​ ដែល​ត្រេកអរ​ ត្រេកអរ​ខ្លាំង​ ជោក​ (ដោយ​រាគៈ​) រួបរឹត​ (ដោយ​រាគៈ​) មានចិត្ត​ត្រូវ​កិលេស​គ្រប​សង្កត់​ស្មើគ្នា​ទាំងពីរ​នាក់​ ព្រោះហេតុនោះ​ ទើប​លោក​ហៅថា​ មេថុនធម្ម​ ដូច្នេះ។ ជន​ពីរ​នាក់​ធ្វើ​ជំលោះ​ លោក​ហៅថា​គូ​ជម្លោះ​ ជន​ពីរ​នាក់​ធ្វើ​សេចក្តី​ប្រកួត​ប្រកាន់​ លោក​ហៅ​ថា​ គូប្រកួត​ប្រកាន់​ ជន​ពីរ​នាក់​ធ្វើការ​និយាយ​គ្នា​ លោក​ហៅថា​ គូ​និយាយ​គ្នា​ ជន​ពីរ​នាក់​ធ្វើការ​ជជែកគ្នា​ លោក​ហៅថា​គូ​ជជែកគ្នា​ ជន​ពីរ​នាក់​ធ្វើ​អធិករណ៍​ លោក​ហៅថា​ គូ​អធិករណ៍​ ជន​ពីរ​នាក់​ចរចា​ជាប្រក្រតី​ លោក​ហៅថា​ គូ​ចរចា​ ជន​ពីរ​នាក់​និយាយ​ឆ្លើយឆ្លង​គ្នា​ លោក​ហៅ​ថា​ គូ​ឆ្លើយឆ្លង​ យ៉ាងណា​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៨ | បន្ទាប់
ID: 637349979295374761
ទៅកាន់ទំព័រ៖