ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

ដើម្បី​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ដើម្បី​ទុក្ខ​ ដើម្បី​ការ​នៅ​មិន​សប្បាយ​ បពិត្រមហារាជ​ ទោសៈ​ជា​បុរិស​ធម៌​ កាល​កើតឡើង​ក្នុង​សន្តាន​ រមែង​កើតឡើង​ដើម្បី​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ដើម្បី​ទុក្ខ​ ដើម្បី​ការ​នៅ​មិន​សប្បាយ​ បពិត្រមហារាជ​ មោហៈ​ជា​បុរិស​ធម៌​ កាល​កើតឡើង​ក្នុង​សន្តាន​ រមែង​កើតឡើង​ដើម្បី​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ដើម្បី​ទុក្ខ​ ដើម្បី​ការ​នៅ​មិន​សប្បាយ។ បពិត្រមហារាជ​ បុរិស​ធម៌​ ៣ នេះឯង​ កាល​កើតឡើង​ក្នុង​សន្តាន​ រមែង​កើតឡើង​ដើម្បី​មិនជា​ប្រយោជន៍​ ដើម្បី​ជា​ទុក្ខ​ ដើម្បី​ការ​នៅ​មិន​សប្បាយ។
លោភៈ​ ទោសៈ​ និង​មោហៈ​ កើតអំពី​ខ្លួន​ រមែង​បៀតបៀន​នូវ​បុរស​អ្នកមាន​ចិត្តអាក្រក់​ ដូចជា​ឈើ​មាន​សំបក​ជា​ខ្លឹម​ (ឫស្សី​ ) ដែល​វិនាស​ដោយ​សារ​ផ្លែ​របស់​ខ្លួន។

 អន្តរាយ​ ព្រោះ​ហេតុ​អាស្រ័យ​ក្នុង​សរីរៈ​នោះ​ យ៉ាងនេះ​ខ្លះ។ មួយវិញទៀត​ ពាក្យ​នោះ​ ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​ថា​
រាគៈ និង​ទោសៈ​ មាន​អត្តភាព​នេះ​ជាហេតុ​ សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ និង​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ និង​ការ​ព្រឺរោម​ កើតអំពី​អត្តភាព​នេះ​ មនោ​វិតក្កៈ​ទាំងឡាយ តាំង​ឡើង​ហើយ​ អំពី​អត្តភាព​នេះ​ លែង​ទៅ​ (នូវ​ចិត្ត​) ដូចជា​កុមារ​ចងបន្លាយ​នូវ​ក្អែក។
ថយ | ទំព័រទី ២៩ | បន្ទាប់
ID: 637349114684455169
ទៅកាន់ទំព័រ៖