ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៦៤

កាល​គេ​កំពុង​ដណ្តើម​ ញាប់ញ័រ​ខ្លះ កាល​វត្ថុ​ដែលគេ​ដណ្តើម​ហើយ ញាប់ញ័រ​ខ្លះ មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ក្នុង​ការ​ប្រែប្រួល​នៃ​វត្ថុ​ដែល​ខ្លួន​អាល័យ ញាប់ញ័រ​ខ្លះ កាល​វត្ថុ​ដែល​កំពុង​ប្រែប្រួល​ញាប់ញ័រ​ខ្លះ​ កាល​វត្ថុ​ដែល​ប្រែប្រួល​ហើយ ញាប់ញ័រ​ខ្លះ ញាប់ញ័រ​សព្វ ញាប់ញ័រ​ផ្សេង ៗ រន្ធត់​ រន្ធត់​ខ្លាំង រន្ធត់​សព្វ​សាច់ ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ ហេតុ​នោះ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ដូច​ពួក​ត្រី​ក្នុង​ទី​មាន​ទឹក​តិច​ ទាំង​មាន​ខ្សែទឹក​អស់ហើយ។
 [៥៨​] ពាក្យ​ថា​ បុគ្គល​មិន​មាន​អាល័យ​ លុះ​ឃើញ​ទោស​នេះ​ហើយ​ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ គឺ​ឃើញ​ មើល​ ថ្លឹង​ ពិចារណា​ សំដែង​ឲ្យ​ច្បាស់​ ធ្វើ​ឲ្យ​បា្រ​កដ​ នូវ​ទោស​នេះ​ក្នុង​អាល័យ​ទាំងឡាយ​ ហេតុ​នោះ​ (ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​) ឃើញ​ទោស​នេះ។ ពាក្យ​ថា​ អាល័យ​ ក្នុង​បទ​ថា​ បុគ្គល​មិន​មាន​អាល័យ​ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ បាន​ដល់​អាល័យ​ ២ អាល័យ​គឺ​តណ្ហា​ ១ អាល័យ​គឺ​ទិដ្ឋិ​ ១។បេ។ នេះ​ អាល័យ​គឺ​តណ្ហា។បេ។ នេះ​ អាល័យ​គឺ​ទិដ្ឋិ។ បុគ្គល​លះ​អាល័យ​គឺ​តណ្ហា​ រលាស់ចោល​អាល័យ​គឺ​ទិដ្ឋិ​ មិន​ប្រកាន់​ចក្ខុ​ មិន​ប្រកាន់​សោតៈ​ មិន​ប្រកាន់​ឃានៈ​ មិន​ប្រកាន់​ជិវ្ហា​ មិន​ប្រកាន់​កាយ​ មិន​ប្រកាន់​ចិត្ត​ មិន​ប្រកាន់​ មិន​ទទួល​ មិន​ស្ទាបអង្អែល​ មិន​ប្រកាន់​ស្អិត​ នូវ​រូប​ សំឡេង​ ក្លិន​ រស​ ផ្សព្វ​ទាំងឡាយ​ ត្រកូល​ ​ពួក​ អាវាស​ លាភ​ យស​ សេចក្តី​សរសើរ​ សុខ​ ចីវរ​ បិណ្ឌបាត​ សេនាសនៈ​ បរិក្ខារ​គឺ​ថ្នាំ​ជា​បច្ច័យ​ដល់​ជម្ងឺ​
ថយ | ទំព័រទី ៩២ | បន្ទាប់
ID: 637349156407868132
ទៅកាន់ទំព័រ៖